markotnie

маркотна, тужліва, сумна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

падча́с, прысл. і прыназ.

1. Часам, у асобныя прамежкі часу.

Яму п. бывае сумна.

2. прыназ. з Р. Выражае часавыя адносіны: ужыв. пры ўказанні на з’яву, падзею, тэрмін, у час якіх адбываецца ці існуе што-н.

П. аварыі загінулі пасажыры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парахаўні́ца, ‑ы, ж.

Уст. Сумна або пасудзіна, у якой захоўвалі порах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

само́тна прысл

1.wéhmütig, schwérmütig; beklómmen;

2. (сумна) lángweilig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

unhappily

[ʌnˈhæpɪli]

adv.

1) су́мна, журбо́тна

2) нешчасьлі́ва; неадпаве́дна; на жа́ль

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

tęskno

сумна, журботна, тужліва; маркотна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

żałośnie

жаласна, сумна, засмучана, журботна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паштальёнскі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае адносіны да паштальёна. Паштальёнская сумна. Паштальёнскае адзенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скуры́цца, скурыцца; зак.

Зрасходавацца пры курэнні; дакурыцца. Папяроска скурылася, і стала сумна. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

berüchtigt

a нядо́брай сла́вы; су́мна вядо́мы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)