самасу́д, -у, М -дзе, м.

Самачыннае пакаранне каго-н. без ведама ўлад і суда.

|| прым. самасу́дны, -ая, -ае.

Самасудная расправа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цяжкагру́зны тяжелогру́зный;

~ныя су́дны — тяжелогру́зные суда́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

імпі́чмент, -у, М -нце, м. (спец.).

Працэдура прыцягнення да адказнасці, а таксама да суда вышэйшых службовых асоб дзяржавы.

Галасаваць за і.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

оправда́ние в разн. знач. апраўда́нне, -ння ср.;

оправда́ние де́йствий апраўда́нне дзе́янняў;

оправда́ние суда́ апраўда́нне суда́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

се́сія ж., в разн. знач. се́ссия;

выязна́я с. суда́ — выездна́я се́ссия суда́;

экзаменацы́йная с. — экзаменацио́нная се́ссия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысу́д, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Рашэнне суда, прыгавор.

Вынесці п.

2. перан. Асуджальная ацэнка чаго-н.

Суровы п. гісторыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пастано́ва, -ы, мн. -ы, -но́ў, ж.

1. Калектыўнае рашэнне або ўрадавае распараджэнне.

П. педагагічнага савета.

2. Адна з форм судовага рашэння.

П. суда.

Прыватная п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пле́нум, -а, мн. -ы, -аў, м.

Сход у поўным саставе членаў выбарнага органа якой-н. арганізацыі.

Закрыты п.

П. праўлення Саюза пісьменнікаў Беларусі.

Пленум Вярхоўнага суда.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інквізі́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Суддзя або член інквізіцыйнага суда.

2. перан. Пра жорсткага чалавека-мучыцеля.

|| прым. інквізі́тарскі, -ая, -ае (да 2 знач.).

Інквізітарскія метады.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выкана́ўца, -ы, мн. -ы, -аў, м. і ж.

Той, хто выконвае што-н.

В. работ.

В. ролі Паўлінкі.

Судовы в. (службовая асоба, якая ажыццяўляе рашэнні суда па выканаўчых лістах).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)