лук, -а, мн. -і, -аў, м.

Ручная зброя ў выглядзе гібкай дугі, сцягнутай цецівой, для пуску стрэл.

Спаборніцтвы па стральбе з лука.

|| прым. лу́чны, -ая, -ае.

Лучнае поле (для стральбы з лука).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

pop​1 [pɒp] n.

1. шчоўк; пстрык; адры́вісты гук вы́буху; хло́панне

2. стрэл

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

калча́н

(тат. kalčan)

скураны або драўляны футарал для стрэл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вінто́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да вінтоўкі. Вінтовачны патрон. Вінтовачны стрэл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́страл м. спец. Schuss m -es, Schüsse; гл. стрэл

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

калча́н, ‑а, м.

Скураная або драўляная сумка, чахол для стрэл. Напоўніць калчан стрэламі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

skrytobójczy

здрадніцкі; каварны;

skrytobójczy strzał — стрэл з-за рага; здрадніцкі стрэл

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

цэль

(ням. Ziel)

месца, куды накіроўваецца стрэл, удар, кідок (параўн. мішэнь 1).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

паўнагу́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дадатковую паўнату гучання. Паўнагучны голас. □ Грыміць паўнагучны вінтовачны стрэл. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́ўбічны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гаўбіцы, складаецца з гаўбіц. Гаўбічны стрэл. Гаўбічны полк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)