учубкі́, прысл.

У выразе: узяцца ўчубкі (разм.) —

1) учапіцца адзін аднаму ў валасы, пер’е;

2) пачаць бурна спрачацца з кім-н.

З-за дробязі, а ў. узяліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

haggle [ˈhægl] v. (with, about/over) таргава́цца; спрача́цца; чапля́цца;

haggle about/over the terms of a bargain спрача́цца пра ўмо́вы пагадне́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

праспрача́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Спрачацца некаторы час. Студэнты праспрачаліся да поўначы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

quarrel​2 [ˈkwɒrəl] v. (with, about/over) свары́цца; спрача́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ца́пацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм.).

1. Хапацца рукамі, зубамі, кіпцюрамі і пад.

2. перан. Сварыцца, спрачацца.

Ц. з-за дробязі.

|| зак. паца́пацца, -аюся, -аешся, -аецца (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перекоря́ться несов., разг. спрача́цца; свары́цца, ла́яцца; дакара́ць адзі́н аднаго́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Таро́йкацца ’доўга гаварыць, дамаўляцца, спрачацца; валаводзіць, марудзіць, спрачаючыся’ (ТСБМ), ’гутарыць, спрачацца’ (Шат., Варл., Гіл.), ’бавіцца; спрачацца’ (Жд. 3), ’важдацца, займацца’ (паст., Сл. ПЗБ), ’безвынікова мітусіцца па якой-небудзь справе’ (мядз., Нар. словатв.). Экспрэсіўны варыянт таро́кацца ’спрачацца, доўга дамаўляцца’, гл. тарокаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дыспутава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак.

Весці дыспут, удзельнічаць у дыспуце; спрачацца. Дыспутаваць з таварышамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

spierać się

незак. спрачацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

polemisíeren

vi палемізава́ць, спрача́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)