шчыгля́чы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шчыгла, уласцівы шчыглу. Шчыглячы спеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Síngsang

m -s манато́нны спеў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адшчабята́ць, ‑бячу, ‑бечаш, ‑беча; зак.

Перастаць шчабятаць. Свой спеў салавейка ў галлі адшчабеча. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pianie

н. (пра пеўня) спяванне; спеў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

chóralny

харавы;

śpiew chóralny — харавы спеў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

а капэ́ла

(іт. а cappella)

харавы спеў без інструментальнага суправаджэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Рэў ’моцны, працяглы крык’ (ТСБМ). Чэш. řev, славацк. rev, балг. рев ’тс’. Да раўці (гл.), як ад спяваць — спеў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

стукатня́, ‑і, ж.

Разм. Тое, што і стукат. Працую, стукаю ўсё каля дрэў. За стукатнёй хіба пачуеш спеў? Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nieudolny

няўмелы; няздольны; бяздарны;

nieudolny śpiew — няўмелы спеў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

śpiew, ~u

м. спеў;

śpiew łabędzi — лебядзіная песня

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)