спява́к, спевака́, мн. спевакі́, спевако́ў, м.

Той, хто ўмее спяваць; для каго спевы з’яўляюцца прафесіяй.

Оперны с.

|| ж. спява́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

singsong​1 [ˈsɪŋsɒŋ] n.

1. чыта́нне нараспе́ў;

spe ak in singsong гавары́ць нараспе́ў

2. BrE спе́вы хо́рам у сваёй кампа́ніі;

a singsong round the campfire спе́вы ля во́гнішча

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мелама́н, ‑а, м.

Той, хто вельмі любіць музыку і спевы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

снегіры́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да снегіра. Снегірыныя спевы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шанта́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шантана. Шантанныя спевы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Sólogesang

m -s со́льныя спе́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

хара́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да харала; у форме харала. Харальныя спевы. Харальная музыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ВАКА́ЛЬНАЕ МАСТА́ЦТВА,

гл. Спевы.

т. 3, с. 462

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

вакаліза́цыя, ‑і, ж.

Спец.

1. Набыццё зычным гукам складаўтваральных уласцівасцей.

2. Спевы на адных галосных гуках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Rúndgesang

n -(e)s, -gesänge харавы́я спе́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)