куры́ць, куру́, ку́рыш, ку́рыць; ку́раны; незак.

1. што і без дап. Удыхаць і выдыхаць дым якога-н. рэчыва, пераважна тытуню.

К. цыгарэту.

2. што і чым. Спальваць пахучыя рэчывы для атрымання пахучага дыму.

К. ладанам.

|| аднакр. курну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты (да 1 знач.).

|| наз. курэ́нне, -я, н.

|| прым. куры́льны, -ая, -ае.

Курыльная табака.

К. пакой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ВУЛКА́Н,

у рымскай міфалогіі бог разбуральнага і ачышчальнага полымя (адсюль звычай спальваць у яго гонар зброю пераможанага ворага). Вулкан меў свайго жраца — фламіна і свята Вулканалій (адзначалася 23 жн.). Пазней шанавалі як бога, што абараняў ад пажараў. Разам з Вулканам услаўлялі багіню Маю, якой 1 мая фламін прыносіў ахвяру. Адпавядае грэч. Гефесту.

т. 4, с. 290

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

conflagrate

[ˈkɑ:nfləgreɪt]

1.

v.i.

загара́цца, выбуха́ць агнём, гарэ́ць

2.

v.t.

падпа́льваць, спа́льваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

спа́львацца несов.

1. (сжигать себя) сжига́ться;

2. (на солнце) обжига́ться, сжига́ться;

3. страд. сжига́ться; иста́пливаться, изжига́ться; обжига́ться; см. спа́льваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

иста́пливать​I несов.

1. (нагревать топкой) напа́льваць (што); (печь) выпа́льваць (у печы);

2. (расходовать на топку) разг. спа́льваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

verféuern

vt

1) спа́льваць (у топцы)

2) расстрэ́льваць, выпушча́ць (патроны і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábbrennen

*

1.

vt спа́льваць; выпа́льваць

2.

vi (s) згара́ць; пацярпе́ць ад пажа́ру

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Палі́ць ’знішчаць агнём, спальваць; распальваць і падтрымліваць агонь у печы, пліце і пад.; моцна пячы, абдаваць жарам, прыпякаць’. Агульнаслав. (рус. пали́ть, укр. пали́ти, ст.-рус., ст.-слав. палити, польск. palić, серб.-харв. па́лити і г. д.) і прасл. paliti. Звязана чаргаваннем галосных са ст.-слав. полѣти ’палаць, гарэць’ (параўн. палаць). Далейшыя сувязі гл. попел, полымя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dúrchbrennen

*

1.

vt прапа́льваць; спа́льваць

2.

vi (s)

1) перагара́ць, прагара́ць

2) разм. уцяка́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

scorch [skɔ:tʃ] v.

1. абпа́льваць; прыпа́льваць; падсма́льваць;

I scorched my shirt when I was ironing. Я прыпаліў кашулю прасам.

2. высу́шваць; спа́льваць;

The grass looked scorched after the heat. Трава выглядала высахлай пасля спякоты.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)