попу́тчик прям., перен. спадаро́жнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sputnik [ˈspʊtnɪk] n. (штучны) спадаро́жнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

саты́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

У грэчаскай міфалогіі: ніжэйшае бажаство ў выглядзе істоты з хвастом, рагамі і казлінымі нагамі, распусны спадарожнік бога віна і весялосці Дыяніса.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

метеоспу́тник (метеорологи́ческий спу́тник) метэаспадаро́жнік, -ка м. (метэаралагі́чны спадаро́жнік).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

корабль-спу́тник карабе́ль-спадаро́жнік, род. карабля́-спадаро́жніка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заўсёдны всегда́шний; постоя́нный, неизме́нный;

з. спадаро́жнік — всегда́шний (постоя́нный, неизме́нный) спу́тник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неадлу́чны, -ая, -ае.

1. Які пастаянна знаходзіцца пры кім-, чым-н.

Н. спадарожнік.

2. Такі, у час якога нікуды не адлучаюцца.

Неадлучнае дзяжурства.

|| наз. неадлу́чнасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

васьмісо́ты, ‑ая, ‑ае.

Ліч. парадк. да восемсот. Васьмісоты касмічны спадарожнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спадаро́жніца, ‑ы, ж.

Жан. да спадарожнік (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Месяц,

спадарожнік Зямлі.

т. 10, с. 300

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)