сма́льнуць ​1, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да смаліць ​3.

сма́льнуць ​2, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да смаліць ​4.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смале́нне ​1, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. смаліць ​1.

смале́нне ​2, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. смаліць ​2 (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смалі́цца

I несов., страд. смоли́ться; см. смалі́ць I

II несов., страд. пали́ться; см. смалі́ць II 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смале́нне I ср. смоле́ние, смо́лка ж.; см. смалі́ць I

смале́нне II ср. пале́ние; см. смалі́ць II 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

smolić

незак. смаліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

téeren

vt смалі́ць, абма́зваць дзёгцем

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пересма́ливать несов.

1. (всё, многое) смалі́ць;

2. (заново) перасмо́льваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смо́лены

1. прич. смолённый; см. смалі́ць I;

2. прил. смолёный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Ашмалак, ошма́лок ’абгарэлы кусок ці канец, край чаго-небудзь’ (Клім.). Ад шмалыты ’абпальваць, смаліць’ (там жа) як асмалак ад смаліць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

смалі́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца смаленнем ​1 чаго‑н.; той, хто смаліць ​1 што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)