службо́вы, -ая, -ае.

1. гл. служба, служыць.

2. Другарадны, дапаможны.

Зробленыя падлікі маюць толькі службовае значэнне.

3. У граматыцы: словы, якія прызначаны для выражэння граматычных сувязей і адносін, не знамянальныя.

Службовыя часціны мовы.

4. Пра сабак: які адносіцца да парод, што дрэсіруюцца для патрэб спецыяльных службаў.

Службовае сабакаводства.

Выстаўка службовых сабак.

|| наз. службо́васць, -і, ж. (да 3 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

niesamodzielny

niesamodzieln|y

несамастойны;

wyrazy ~e грам. службовыя словы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дуумві́ры

(лац. duumviri, ад duo = два + vir = муж)

дзве вышэйшыя службовыя асобы ў калоніях і гарадах Стараж. Рыма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

uprawnienie

uprawnieni|e

н. права; паўнамоцтва;

~a służbowe — службовыя правы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

фу́нкцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. З’ява, якая залежыць ад іншай і змяняецца па меры змянення іншай з’явы.

2. У матэматыцы: закон, паводле якога кожнаму элементу аднаго мноства ставіцца ў адпаведнасць некаторы элемент іншага мноства.

Лінейная ф.

Трыганаметрычная ф.

3. Работа, спецыфічная дзейнасць, што выконваецца органам, арганізмам і пад.

Ф. залоз.

4. Роля, значэнне, назначэнне чаго-н.

Функцыі крэдыту.

5. Абавязак, кола дзейнасці.

Службовыя функцыі.

Функцыі прафкама.

|| прым. функцыяна́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

КУР’Е́Р

(франц. courrier ад лац. curro бягу),

1) службовая асоба, якая развозіць спешныя даручэнні. Дыпламатычны К. — супрацоўнік Міністэрства замежных спраў, які перавозіць дыпламатычную пошту.

2) Пасыльны ва ўстанове, які разносіць службовыя паперы. Напр., К. рэдакцыі.

т. 9, с. 49

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сутыкну́ць сов., в разн. знач. столкну́ть;

с. ваго́ны — столкну́ть ваго́ны;

службо́выя адно́сіны зноў ~ну́лі нас — служе́бные отноше́ния опя́ть столкну́ли нас;

◊ с. ілба́мі — столкну́ть лба́ми

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

duty [ˈdju:ti] n.

1. доўг, абавя́зак;

a sense of duty пачуццё абавя́зку

2. pl. duties службо́выя абавя́зкі; дзяжу́рства

3. по́шліна;

customs duty мы́тная по́шліна

♦

be on duty дзяжу́рыць;

off duty свабо́дны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

фу́нкция в разн. знач. фу́нкцыя, -цыі ж.;

служе́бные фу́нкции службо́выя фу́нкцыі;

произво́дная фу́нкция мат. вытво́рная фу́нкцыя;

фу́нкция щитови́дной железы́ биол. фу́нкцыя шчытападо́бнай зало́зы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

officiate

[əˈfɪʃieɪt]

v.

1) выко́нваць службо́выя абавя́зкі

to officiate as chairman — выко́нваць абавя́зкі старшыні́

to officiate as host — быць за гаспадара́

2) адпраўля́ць набажэ́нства

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)