дыпкур’е́р, ‑а, м.

Службовая асоба, якая дастаўляе дыпламатычную пошту; дыпламатычны кур’ер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

должностно́й службо́вы;

должностно́е лицо́ службо́вая асо́ба;

должностно́е поруче́ние службо́вае даручэ́нне;

должностно́е преступле́ние службо́вае злачы́нства.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капцёр, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Службовая асоба ў арміі, у абавязкі якой уваходзіць захаванне і выдача маёмасці, абмундзіравання і інш.

|| прым. капцёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пашпарты́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Службовая асоба, якая выдае або прапісвае пашпарты (у 1 знач.).

|| ж. пашпарты́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аташэ́, нескл., м.

Службовая асоба пры дыпламатычным прадстаўніцтве, якая з’яўляецца спецыялістам-кансультантам у якой-н. галіне; малодшы дыпламатычны ранг у ведамствах замежных спраў.

Гандлёвы а.

Вайсковы а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

справаво́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Службовая асоба, што займаецца канцылярскімі справамі.

|| ж. справаво́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак.

|| прым. справаво́дскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фуражыр,

службовая асоба, адказная за фураж і харчаванне.

т. 16, с. 503

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

funkcjonariusz

м. службовая асоба; функцыянер; службовец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

асэ́сар, -а, м. (гіст.).

Судовая службовая асоба, засядацель.

○

Калежскі асэсар — цывільны чын восьмага класа, а таксама асоба, якая мела гэты чын, у царскай Расіі.

|| прым. асэ́сарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агля́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Службовая асоба, якая робіць агляд чаго-н. з мэтай праверкі.

А. вагонаў.

|| ж. агля́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. агля́дчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)