субрэ́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Персанаж старажытных (першапачаткова французскіх) камедый і вадэвіляў — бойкая, вясёлая служанка, давераная сваёй пані.

[Ад фр. soubrette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

posługaczka

ж. служанка; служка; прыбіральшчыца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

камеры́стка

(іт. camerista)

пакаёўка, служанка пры пані ў буржуазна-дваранскім побыце.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

сенно́й​II (от се́ни) се́нечны; се́нны;

сенна́я де́вушка ист. пакаёўка, служа́нка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

servant maid

служа́нка, пакаёўка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

waiting maid

служа́нка, памага́тая f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

housemaid

[ˈhaʊsmeɪd]

n.

ха́тняя рабо́тніца, служа́нка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Пакаёўка ’служанка, якая прыбірала пакоі і выконвала некаторыя іншыя работы’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ). З польск. pokojówka ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

на́ймічка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Наёмная работніка, служанка; парабчанка. З сямі гадоў аддалі .. [Антолю] у наймічкі да дробных паноў-фальваркоўцаў. Якімовіч. Па багатым хутары ў далёкага дзядзькі .. [жанчына] была як за наймічку. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прислу́га ж.

1. (служанка) уст. служа́нка, -кі ж., на́ймічка, -кі ж.;

2. собир., уст. слу́гі, род. слуг мн.; (челядь) чэ́лядзь, -дзі ж.;

3. воен. прыслу́га, -гі ж.;

оруди́йная, пулемётная прислу́га гарма́тная, кулямётная прыслу́га.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)