illustrious [ɪˈlʌstriəs] adj. fml славу́ты, вядо́мы; знакамі́ты, слы́нны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сла́ўны, -ая, -ае.

1. Які набыў славу або варты яе; славуты.

Вера Харужая — слаўная дачка беларускага народа.

2. Харошы, прыемны, добры, які выклікае прыхільнасць, дае радасць.

Слаўнае дзіця.

С. дзянёк.

Слаўную пабудавалі хату.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

glórreich

a сла́ўны, славу́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

słynny

славуты, вядомы, выдатны, знаны; слынны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

renowned

[rɪˈnaʊnd]

adj.

сла́ўны, славу́ты; вядо́мы; выда́тны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

celebrated

[ˈseləbreɪtɪd]

adj.

сла́ўны; агу́льнавядо́мы, славу́ты, прасла́ўлены

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

знакамі́ты, ‑ая, ‑ае.

Шырока вядомы; славуты. Шмат на свеце гарадоў Самых знакамітых, Толькі Мінск заўжды дамоў Цягне, як магнітам. Бачыла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

celebrity [səˈlebrəti] n.

1. славу́ты/выда́тны/вядо́мы чалаве́к

2. славу́тасць, шыро́кая папуля́рнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

illúster

a бліску́чы, знакамі́ты, славу́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прасла́ўлены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад праславіць.

2. у знач. прым. Славуты, які заслугоўвае славы. Праслаўлены пісьменнік. Праслаўлены герой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)