rátzen

vt дра́паць, скрэ́бці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

папаскрэ́бці, ‑скрабу, ‑скрабеш, ‑скрабе; ‑скрабём, ‑скрабяце; пр. папаскроб, ‑скрэбла; зак., каго-што.

Разм. Скрэбці доўга, неаднаразова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрэ́бка, ‑і, ДМ ‑бцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. скрэбці (у 2–3 і 6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

переска́бливать несов.

1. (всё, многое) скрэ́бці;

2. (заново) пераскраба́ць, пераскрэ́бваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

chrobotać

незак. скрэбці; шамацець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

чу́хаць, -аю, -аеш, -ае; незак., каго-што.

1. Скрэбці, драпаць, каб пазбавіцца свербу.

Ч. спіну.

2. перан. Трывожыць, турбаваць каго-н. (разм.).

◊

Чухаць патыліцу (разм.) — быць заклапочаным чым-н.

|| зак. пачу́хаць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. чу́ханне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скрести́ несов. скрэ́бці;

◊

ко́шки скребу́т на се́рдце ко́шкі скрабу́ць на сэ́рцы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

scháben

vt

1) скрэ́бці

2) це́рці на та́рцы, дзе́рці

3) разм. галі́ць, скрэ́бці (бараду)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

чу́хацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак.

1. Чухаць, скрэбці сваё цела ці якую-н. яго частку.

Сабака чухаецца.

2. перан. Рабіць што-н. марудна, без жадання (разм.).

Хопіць ч., пара справамі займацца.

|| зак. пачу́хацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. чу́ханне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

husk​2 [hʌsk] v. абіра́ць; скрэ́бці, аскраба́ць (моркву, буракі і да т.п.); лу́шчыць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)