сплутова́ть сов., разг. змахлява́ць, скруці́ць; (обмануть) ашука́ць; (схитрить) схітрава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

stibítzen

vt разм. сцягну́ць, скруці́ць, укра́сці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Скуро́жыць ‘скруціць, знявечыць’ (ТС), ‘сагнуць’ (Сцяшк. Сл.). Гл. курожыцца, скарожыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скру́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. скручваць — скруціць (у 1, 2 і 4 знач.) і скручвацца — скруціцца (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свинти́ть сов.

1. (скрепить винтами) сашрубава́ць;

2. (отвинтить) разг. скруці́ць, мног. паскру́чваць, адкруці́ць, мног. паадкру́чваць;

3. (вертя, испортить) разг. скруці́ць, мног. паскру́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Патала́шкаць ’скруціць’ (жытк., Мат. Гом.). Відаць, да рус. потолкать з дэмінутыўным суфіксам -аш·.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

барано́ў бара́ний;

◊ сагну́ць (скруці́ць) у б. рог — согну́ть (скрути́ть) в бара́ний рог

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скру́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да скруціцца (у 1–4 знач.).

2. Зал. да скручваць (гл. скруціць у 1–5, 7–10 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скру́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад скруціць.

2. у знач. прым. Сагнуты, пакрыўлены (ад хваробы, старасці). Не слухаліся скручаныя пальцы, Не выпрастацца згорбленай спіне. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ukręcić

зак.

1. скруціць, звярнуць;

ukręcić klucz — скруціць (зламаць) ключ;

2. адкруціць;

3. разм. намалоць;

ukręcić łeb разм. а) czemu замяць што;

komu зламаць хрыбет; скруціць шыю каму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)