Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ábwandlung, Ábwandelung
f -, -en
1) варыццыя, змяне́нне
2) грам. спражэ́нне, склане́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Flexión
f -, -en
1) грам. змяне́нне сло́ва; склане́нне; спражэ́нне
2) фле́ксія
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
парады́гма
(гр. paradeigma = прыклад, узор)
1) лінгв. сістэма форм якога-н. слова, напр.скланенне назоўнікаў, спражэнне дзеясловаў;
2) прыклад з гісторыі, узяты для доказу, параўнання.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
deklinacja
ж.
1.лінгв.скланенне;
2.фіз.астр. схіленне; дэклінацыя;
deklinacja magnetyczna — магнітнае схіленне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
склоне́ние
1.(действие) схіле́нне, -ння ср.;
2.физ., астр. схіле́нне, -ння ср.;
магни́тное склоне́ние магні́тнае схіле́нне;
у́гол склоне́ния ву́гал схіле́ння;
2.грам.склане́нне, -ння ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Склон1 грам. ‘склон’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Гарэц., Др.-Падб., Стан.). Утварэнне на ўласнай глебе ад запазычаных граматычных тэрмінаў склане́нне (гл.), скланя́ць, параўн. рус.склоне́ние, склоня́ть. Крукоўскі (Уплыў, 42) лічыць беларускае слова запазычаннем з рускай мовы.
Склон2 ‘схіл’ (Гарэц., Ласт., Сл. ПЗБ, Др.-Падб., Яшк.), ‘нахіл’ (ТС). У сучаснай літаратурнай мове, хутчэй за ўсё, з рус.склон ‘схіл’, аднак у народнай мове можа быць самастойным утварэннем, параўн. кланіць (гл.) і наступнае слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ГУ́ЕР (Hujer) Олдржых
(25.11.1880, Пацержыцы, Чэхія — 4.6.1942),
чэшскі мовазнавец. Член Чэш. каралеўскага навук.т-ва, Чэш.АН (1924). Праф. Карлава ун-та ў Празе (1924). Даследаваў слав. мовазнаўства і гісторыю чэш. мовы дапісьмовага перыяду: «Славянскае іменнае скланенне» (1910), «Развіццё чэхаславацкай мовы» (1934). У працы «Уводзіны ў гісторыю чэшскай мовы» (3-е выд., 1946) разглядаў праблемы адносін слав. моў да балцкіх, працэс вылучэння праслав. мовы з індаеўрапейскай, асн. рысы фанетыкі, граматыкі і слоўнікавага складу агульнаіндаеўрап. мовы. Адзін з заснавальнікаў (1922) і рэдактараў час. «Slavia» («Славія»).