Verbum

анлайнавы слоўнік

ста́днік

‘пастух, даглядчык свойскай жывёлы і птушкі; карова, конь, свіння’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

porpoise [ˈpɔ:pəs] n. zool. марска́я свіння́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лапаву́хі, -ая, -ае (разм.).

1. 3 вялікімі адтапыранымі вушамі.

Лапавухая свіння.

2. перан. Някемлівы, малаздольны, абмежаваны чалавек (лаянк.).

|| наз. лапаву́хасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каба́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Самец свінні; кныр.

2. Дзікая свіння; дзік, вепр.

|| памянш. каба́нчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прары́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ы́е; -ы́ты; зак., што.

Пракапаць (пераважна рылам).

Свіння прарыла дзірку пад варотамі.

|| незак. прарыва́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паро́сная:

паро́сная свіння́ trächtige Sau

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

йоркши́рский / йоркши́рская свинья́ с.-х. іаркшы́рская свіння́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзю́дзя, ‑і, ж.

У дзіцячай мове — свіння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супоро́сая и супоро́сная / супоро́сая (супоро́сная) свинья́ паро́сная свіння́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хрю́шка разг. свіння́, -нні́ ж., сві́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)