świnka

ж.

1. свінка;

świnka morska заал. марская свінка (Cavia cobaya L.);

2. мед. свінка, заўшніца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

guinea pig [ˈgɪniˌpɪg] n.

1. zool. марска́я сві́нка

2. паддо́следны (пра чалавека або жывёліну)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Méerschweinchen

n -s, - марска́я сві́нка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

скрофуладэ́рма

(ад п.-лац. scrofula = свінка + дэрма)

туберкулёз скуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Zíegenpeter

m -s мед. сві́нка, за́ўшніца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

скрафулёз

(ад п.-лац. scrofula = свінка)

туберкулёзнае паражэнне шыйных лімфатычных вузлоў; залатуха.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Паляўкі́ ’свінка (хвароба)’ (Сл. ПЗБ). Рэгіянальнае запазычанне з літ. Параўн. (Сл. ПЗБ, 3, 373) літ. poliáukai ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

параты́т

(ад пара- + гр. us, otos = вуха)

запаленне калявушнай сліннай залозы;

п. эпідэмічны — свінка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Mumps

m - мед. за́ўшніца, сві́нка

an dem ~ erkránken — захварэ́ць на сві́нку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

чу́шка​I (свинья) ж., прост. сві́нка, -кі ж., дзёдзя, -дзі ж.; (поросёнок) парася́ и парасё, род. парася́ці ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)