socha

ж. саха

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Яку́тия Яку́ція, -ціі ж.; см. Респу́блика Саха́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

косу́ля​II с.-х., уст. саха́, -хі́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Hákenpflug

m -(e)s, -pflüge саха́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ара́ла, ‑а, н.

Уст. паэт. Прылада для ворыва, саха. Хіба тут цесна? свету мала? Няма работы для арала ці для сярпа, або для коскі? Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яку́ты, -аў, адз. яку́т, -а, М яку́це, м.

Народ цюркскай моўнай групы, які складае асноўнае насельніцтва Рэспублікі Саха (Якуціі), што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. яку́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. яку́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Плыву́ха ’асабліва плытка настроєная саха, што добра высцілае скібу’ (Варл.). Са словазлучэння плывучая саха. Да плывец^, плыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Со́хі. Гл. саха.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ко́варацень ’асвер, саха ў студні’ (Федар). Гл. коварат 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Жаґры ’саха’ (ґ выбухное). З літ. žãgrė (Сл. паўн.-зах.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)