Píni¦e

f -, -n бат. пі́нія, італьцнская сасна́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

разгалінава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ну́ецца; зак.

1. Даць галіны (пра расліны).

Разгалінавалася сасна.

2. перан. Раздзяліцца на некалькі частак, ліній, напрамкаў, якія ідуць з аднаго пункта ў розныя бакі.

|| незак. разгаліно́ўвацца, -аецца і разгаліня́цца, -я́ецца.

|| наз. разгалінава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абало́ністы, ‑ая, ‑ае.

Які мае тоўстую абалону. Сасна — тая дрэнь, можна сказаць. Іншая, абалоністая, і дзесяць год не праліпіць. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Смалі́на ‘сасна як матэрыял’ (“chwója, a jeżeli jest już materjałem — smalína”, Пятк. 1), смало́вае дзе́рэво ‘тс’ (Пятк. 1, ЛА, 1), смолі́на ‘сасна’, смо́льнік ‘хвойнік (зараснік, драўніна)’ (ТС). Да смала 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пі́нія, ‑і, ж.

Хваёвае дрэва з парасонападобнай кронай і чырвона-бурай карой; італьянская сасна. Над краем адхону зелянеюць пініі. В. Вольскі.

[Іт. pigna.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піне́н

(ад лац. pinus = сасна)

ненасычаны біцыклічны вуглевадарод з групы тэрпенаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

kosodrzewina

ж. бат. карлікавая сасна (Pinus mughus)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Саснякі́ ’лісічкі’ (Сл. рэг. лекс.). Да сасно́вы < сасна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

танкасло́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які складаецца з тонкіх слаёў (пра драўніну). Танкаслойная сасна. Танкаслойная бяроза.

2. Які наносіцца тонкім слоем на што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Kíefer

I

m -s, - скі́віца

II

f -, -n сасна́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)