class​3 [klɑ:s] v.

1. класіфікава́ць, сартава́ць

2. (among) прыліча́ць, прылі́чваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Сартава́нне ’дзеянне паводле знач. дзеясл. сартаваць (ТСБМ). З польск. sortowanie. Параўн. рус. сортиро́вка (Кюне, Poln., 95).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

grade​2 [greɪd] v.

1. сартава́ць, размярко́ўваць (адпаведна якасці, гатунку)

2. AmE ста́віць адзна́ку; ацэ́ньваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

classify [ˈklæsɪfaɪ] v.

1. класіфікава́ць, сартава́ць; разно́сіць па ру́брыках

2. засакрэ́ціць (дакумент, звесткі), накла́сці грыф «сакрэ́тна»

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pigeonhole​2 [ˈpɪdʒɪnˌhəʊl] v.

1. адкла́дваць на до́ўгі час

2. расклада́ць па скры́нках, ячэ́йках

3. класіфікава́ць, сартава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

classify

[ˈklæsɪfaɪ]

v.t. -fied, -fying

1) клясыфікава́ць

2) сартава́ць

3) засакрэ́чваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Тры́ер ‘трыер, машына для ачысткі і сартавання насення’ (ТСБМ, Брасл. сл.), тры́ёр ‘тс’ (Сцяшк.), трэ́ер ‘тс’ (Жд. 1). Праз польскую мову (tryjer) з франц. trieur ‘сартавальнік’, якое з trier ‘перабіраць, сартаваць’ (Голуб-Ліер, 489; SWO, 1980, 779; ЕСУМ, 5, 643).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rangieren

[rãʒi:-]

1. vt чыг. фармірава́ць (цягнікі); сартава́ць (вагоны), манеўрава́ць

2. ~, sich стро́іцца па ро́сту; выстро́йвацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Разбіра́ць 1 ’разнімаць на састаўныя часткі’, ’сартаваць’ (ТСБМ), ’парадкаваць мясную тушу’ (ТСБМ; трак., дзятл., гарад., Сл. ПЗБ), ’разбураць’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), розбіра́ць ’разумець, цяміць’, ’раздзіраць, расскубваць’, ’разнімаць тушу пасля забою’ (ТС). Ад раз- і браць (гл.)

Разбіраць 2 ’слаць пасцель’ (ваўк., Сл. ПЗБ), розбіра́ць ’распранаць’ (ТС), разбіра́цца ’распранацца’ (Сцяшк.), разабра́цца ’распрануцца’ (воран., Сл. ПЗБ; Сцяшк. Сл.). З польск. rozbierać ’распранаць’, ’слаць ложак’, rozbierać się ’распранацца’, rozebrać się ’распрануцца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сарціро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. сартаваць. Машыны чакалі рамонту, а насенне — сарціроўкі і ачысткі. Барашка. У гарадскую турму на сарціроўку арыштаваных разам з нямецкім начальствам прыехалі Рэкша і Пятроў. Няхай.

2. Сельскагаспадарчая машына для размеркавання па сартах насення, гародніны і ачысткі іх ад дамешак. У канцы 1944 года.. [рабочыя] ўжо выпусцілі першую сарціроўку «Клейтон». «Беларусь».

3. Механізм, пры дапамозе якога сартуюць руду, а таксама памяшканне для сартавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)