салетрава́рня, ‑і, ж.

Месца, дзе вырабляецца салетра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нітра́т, ‑у, М ‑раце, м.

Спец. Соль азотнай кіслаты; салетра.

[Ад грэч. nitron — салетра.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парашкападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Падобны на парашок, у выглядзе парашку. Парашкападобная салетра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сале́траніца, ‑ы, ж.

Арганічныя адкіды, пры хімічным разлажэнні якіх утвараецца салетра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сяле́тра. Гл. салетра.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Salpéter

m -s сале́тра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

niter

[ˈnaɪtər]

n.

сале́тра f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

магнезія́льны, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае ў сабе магнезію. Магнезіяльная салетра. Магнезіяльныя вогнетрывалыя вырабы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

saletra

ж. хім. салетра

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

saltpeter, saltpetre

[,sɔltˈpi:tər]

n.

сале́тра f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)