echo​1 [ˈekəʊ] n. (pl. echoes) рэ́ха; во́дгук, адгало́сак (таксама перан.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

repercussion [ˌri:pəˈkʌʃn] n. pl. repercussions рэзана́нс; во́дгук, рэ́ха, во́дгалас;

possible repercussions магчы́мыя вы́нікі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

уто́рыць, -ру, -рыш, -рыць; незак., каму-чаму.

1. Выконваць другую партыю пры спяванні або ігры на музычным інструменце (спец.).

Бас уторыць тэнару.

2. Паўтараць якія-н. гукі.

Лясное рэха ўторыць стуку сякеры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

pogłos, ~u

м. водгук; рэха

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адгало́ссе, ‑я, н., зб.

Тое, што і адгалосак. Толькі рэха далятала, Звонкай песні адгалоссе. Гілевіч. Сціхла трывожнае адгалоссе стрэлаў, і зноў рэха насіла над балотамі роспачлівую песню шакалаў. Самуйлёнак. У гарах гулка пакацілася адгалоссе. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стогн, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Жаласны енк, выкліканы болем або вялікім горам; выражэнне пакуты, адчаю.

Стогны хворых.

2. перан. Пра працяглы гук, шум, гул ад чаго-н.

Цяжкім стогнам аддалося рэха ва ўсіх канцах лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раскаці́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ко́ціцца; зак.

1. Пакаціцца ў розныя бакі.

Мячы раскаціліся па падлозе.

2. Пакаціўшыся, разгарнуцца, раскруціцца.

Дыван раскаціўся на ўсю хату.

3. Прагучаць моцна, раскаціста.

Рэха раскацілася ў гарах.

|| незак. раско́чвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шыракадзю́бы, ‑ая, ‑ае.

Які мае шырокую дзюбу. — Паплылі! — гукнуў, як рэха, Папугай шыракадзюбы. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Во́дгул ’рэха’ (Пал.). Укр. ві́дгул ’тс’. Прэфіксальнае ўтварэнне ад гул (гл.) па ўзору водклік, водсвет і г. д. Во́дгулле ’водгалас’ (БРС), во́дгульля ’рэха’ (Бяльк.) ад водгул з суф. зборн. ‑ьje.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нямо́ўчны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і несціханы (у 1 знач.). Зямля разносіць працяжнае нямоўчнае рэха. Няхай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)