грундштрыхі́

(ням. Grundstrich = тлустая рыска)

вертыкальныя штрыхі літар, якія з’яўляюцца асновай большасці знакаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

па́сак, -ска, мн. -скі, -скаў, м.

1. Вузкі доўгі кавалак чаго-н. (тканіны, скуры і пад.); рэмень, шнурок, матуз і пад.

Кроіць скуру на паскі.

Падперазацца паскам.

2. Шырокая рыска, палоска на чым-н.

Рыжая карова з белымі паскамі на спіне.

3. Частка збруі — рэмень, працягнуты ад адной аглоблі да другой цераз падсядзёлак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стрык

(ням. Strich = рыска, палоска)

вірусная хвароба памідораў, якая характарызуецца ўтварэннем карычнева-бурых плям, палосак на лістах, сцёблах і пладах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Крэ́ска ’рыска’ (Сцяц. Нар., Жыв. сл., Жд. 2, Жд. 3, Сцяшк. Сл.). Ст.-бел. креска (з 1549 г.) (Булыка, Запазыч., 176). Запазычана з польск. kreska ’тс’ (Слаўскі, 3, 90–91).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

underline

[,ʌndərˈlaɪn]

1.

v.t.

1) падкрэ́сьліваць; падчы́ркваць

2) ста́віць на́ціск, падкрэ́сьліваць (у гу́тарцы)

2.

n.

лі́нія, ры́ска f.; падкрэ́сьленьне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

narys, ~u

м.

1. лінія; рыса, рыска; драпіна;

2. контур

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Піся́г, піся́га, пася́г, пісю́га ’шрам ад удару пугай’, ’крывавы след ад удару’ (Шат.; Мат. Гом.; ТС; рас., Шатал.), пісяга́ты ’стракаты’ (маст., Сцяшк. Сл.), бяроз. пісяга́сты ’тс’ (Сл. ПЗБ), піся́жыць ’біць бізуном ці чым-н. іншым, пакідаючы шрамы’; бярэз. піця́х, кам. пуцугі; петрык., лельч., рэч. пісягі, піцягі ’рагі ад поту, слёз на твары’ (ЛА, 3). Параўн. піса́г ’тс’ (гл.); усе формы ўзыходзяць да *pisati, гл. піса́ць, першапачатковае значэнне — ’праводзіць лінію, рысу’, параўн. польск. дыял. piska ’рыска’, twarz łzami pisze (пра сляды слёз) (Варш. сл.), балг. радоп. пѝсинка ’рыска, палоска’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rysik

I м.

1. грыфель;

2. тэх. рэйсмус

II м.

рыска

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дэфі́с м. палігр. Divis [-´vi:s] n -es, -e; Téilungsstrich m -(e)s, -e, Bínde strich m (злучальная рыска); Trénnungsstrich m (знак пераносу)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ukośnik

м. касая рыска; касяк; слэш;

ukośnik wsteczny — адваротны касяк; правы касяк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)