аста́цца (пакі́нуць) у адно́й ~лі — оста́ться (оста́вить) в одно́й руба́шке;
свая́ к. бліжэ́й да це́ла — посл. своя́руба́шка бли́же к те́лу
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
палатня́ны
1. полотня́ный;
~ная вытво́рчасць — полотня́ное произво́дство;
~ная кашу́ля — полотня́ная руба́шка;
2. (из холста) холщо́вый; холсти́нный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
памаха́ццасов., разг. поболта́ться;
кашу́ля ~ха́лася на вяро́ўцы ды ўпа́ла — руба́шка поболта́лась на верёвке и упа́ла
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кашу́ля, ‑і, ж.
Сарочка, рубашка. А дзед быў прыгожы. Без шапкі, у шэрай, як ралля, расхрыстанай на сухіх, загарэлых грудзях кашулі.Брыль.[Наталля:] Выскачыла я амаль што ў адной кашулі і апынулася на вялікай дарозе сярод натоўпу людзей...Крапіва.За сталом сядзелі таварышы Тарас, Грай, Краўчанка і нейкі незнаёмы пажылы чалавек у чорнай вышыванай кашулі.Мікуліч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тельня́шкаж., разг.
1.(матроска) цяльня́шка, -кі ж.;
2.(нижняя рубашка) наце́льнік, -ка м., кашу́ля, -лі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Omnis sibi malle melius esse quam alteri
Кожны сябе любіць больш, чым другога.
Каждый себя любит больше, чем другого.
бел. Свая кашуля бліжэй да цела. Бліжэй кашуля, чым кабат.
рус. Своя рубашка ближе к телу. Всякий сам себе ближе. Все люди свои, да всяк любит себя. В друге стрела, как во пне, а в себе, как в сердце. Всяк сам себе дороже. Свинье не до поросят, коли самоё на огонь тащат. Сова о сове, а всяк о себе.
фр. La chaire est plus proche du corps que la chemise (Кожа ближе к телу, чем рубашка).
англ. Self comes first (Я важнее всего).
нем. Jeder ist sich selbst der Nächste (Каждый сам себе самый близкий).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
Кашу́ля ’сарочка, рубашка’ (ТСБМ, БРС, Касп., Шат., Сцяшк. МГ). У бел. мове непасрэднае запазычанне з польск. мовы (у помніках ст.-бел. мовы ўпершыню сустракаецца ў 1508 г.). Першакрыніцай запазычання з’яўляецца лац. (нар.-лац.) casula ’плашч з капюшонам’ (так у Фасмера, 2, 362). Падрабязны агляд гл. у Трубачова, Эт. сл., 2, 192. З польск. мовы ўзята таксама ўкр.кошу́ля. Немэтазгодна разглядаць разам са Слаўскім і інш. гісторыю гэтага слова толькі як агульнаславянскага запазычання з лац.casula. Славац.košeľa, напр., сведчыць, як указвае Махэк₂, 282, што непасрэднай крыніцай у даным выпадку было с.-в.-ням.kāsel(e). Бел. слова зафіксавана досыць позна як паланізм.