уби́тость прыбі́тасць, -ці ж., прыгне́чанасць, -ці ж., ро́спач, -чы ж.; см. уби́тый​ 3;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Tróstlosigkeit

f -

1) несуце́шнае го́ра, ро́спач

2) бязра́даснасць; безнадзе́йнасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

неразуме́нне, ‑я, н.

Адсутнасць разумення; няздольнасць зразумець што‑н. Неразуменне сэнсу бурлівых падзей, якія тварыліся ў краіне, часта выклікала ў пісьменніка роспач. Каваленка. — Калі ж канец ужо? — пытае дзед, І ў словах — шчырае неразуменне. Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

surrender​2 [səˈrendə] v.

1. здава́ць, здава́цца; капітулява́ць

2. fml адмаўля́цца;

surrender (oneself) to smth. паддава́цца чаму́-н.;

surrender to despair упа́сці ў ро́спач

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

desperować

незак. прыходзіць у роспач (адчай); адчайвацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ро́спачны, ‑ая, ‑ае.

У якім адчуваецца роспач; поўны роспачы. Нечакана балота абудзіў роспачны чалавечы крык. Дуброўскі. Чалавечае ж жыццё павінна быць заўсёды на віду ў іншых, тады нават у самыя горкія, часам роспачныя хвіліны яно не бывае такое цяжкае. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самапра́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Тое, што і калаўрот (у 1 знач.). Манатоннае гудзенне самапрадкі, няроўнае святле лучыны.. — усё гэта наганяла такую нуду і роспач, што хацелася зрабіць немаведама што, абы не сядзець вось так. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rozpaczać

незак. траціць надзею; упадаць у роспач (адчай)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сокрушённый​II

1. прич. засму́чаны, прыве́дзены ў ро́спач; см. сокруши́ть​II;

2. прил. (печальный) засму́чаны, журбо́тны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адча́й м

1. (роспач) Verzwéiflung f -;

у адча́і in Verzwéiflung, verzwéifelt;

2. (рызыка) Tóllkühnheit f -, Verwégenheit f -, Wághalsigkeit f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)