Ро́здур ’раздуранасць’, ’раздураны’ (Янк. 3.), ’распушчаны чалавек’ (клец., Нар. лекс.), ’неслух, свавольнік’ (жаб., Нар. лекс.). Ад раздуры́ць < раз- (роз-) і дуры́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Паўёў хвост ’рагулькі палявыя, Delphinium consolida L.’ (Бейл.). Да пава і хвост (гл.). Матывацыя: расліна, што цвіце, сваім сінім колерам кветак нагадвае распушчаны хвост паў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

расцугля́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад расцугляць.

2. у знач. прым. Без цугляў, вызвалены ад цугляў. Расцугляныя коні.

3. перан. Разбэшчаны, распушчаны, нічым не стрыманы. Яму давялося быць сведкам самага расцуглянага хабарніцтва, якое тварылася вакол. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

úngeraten

a

1) няўда́лы

2) дрэ́нна вы́хаваны, распу́шчаны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

licentious

[laɪˈsenʃəs]

adj.

1) распу́шчаны, разбэ́шчаны, немара́льны

2) які́ ня лі́чыцца з пра́віламі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

разжа́тый

1. расці́снуты, разня́ты;

2. расшчэ́плены, разня́ты; расту́лены;

3. распу́шчаны, адпу́шчаны, пасла́блены; см. разжа́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

развращённый

1. прич. разбэ́шчаны, мног. паразбэ́шчваны; распу́шчаны, мног. параспуска́ны, разду́раны, мног. паразду́рваны; см. разврати́ть;

2. прил. (развратившийся) разбэ́шчаны, распу́сны;

3. прил. (дошедший до морального разложения) разбэ́шчаны;

4. прил. (распущенный, избалованный) распу́шчаны, разду́раны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рассорённый

1. рассы́паны, мног. парассыпа́ны, расцяру́шаны, мног. парасцяру́шваны;

2. ма́рна растра́чаны, распу́шчаны; см. рассори́ть​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

lóse

1.

a

1) свабо́дны

2) сла́бы, хі́сткі

3) распу́шчаны (пра валасы)

4) легкаду́мны, распу́шчаны (пра чалавека)

◊ ~ Zúnge — балбатлі́вы язы́к

~r Streich — сваво́льства

5) не(рас)фасава́ны

2.

adv

1) свабо́дна

2) сла́ба

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

incontinent

I [ɪnˈkɑ:ntənənt]

adj.

1) нястры́маны, нестрыма́ны

2) распу́шчаны, немара́льны, разбэ́шчаны

3) Med. які́ це́рпіць на нетрыма́ньне (мачы́)

II [ɪnˈkɑ:ntənənt]

adv.

адра́зу; за́раз жа, неадкла́дна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)