разло́мліваць несов., в разн. знач. разла́мывать; см. разлама́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Падрухата́ць (падрухіта́ць) ’пабіць (пасуду)’ (Сцяшк. Сл.). З польск. podruzgotać ’разбіць, разламаць, раскрышыць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

наразло́мваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Разламаць вялікую колькасць чаго‑н. Наразломваць скрынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́шчапіць

‘аддзяліць па слаях што-небудзь (лучыну і пад.); разламаць, разбіць што-небудзь на кавалкі, часткі’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́шчаплю вы́шчапім
2-я ас. вы́шчапіш вы́шчапіце
3-я ас. вы́шчапіць вы́шчапяць
Прошлы час
м. вы́шчапіў вы́шчапілі
ж. вы́шчапіла
н. вы́шчапіла
Загадны лад
2-я ас. вы́шчапі вы́шчапіце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́шчапіўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разлама́ны

1. разло́манный;

2. разло́мленный;

1, 2 см. разлама́ць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разло́мліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да разламаць.

2. безас. Пра моцны боль у якой‑н. частцы цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

in two

напала́м, напалы́, на дзьве ча́сткі

to break in two — разлама́ць напала́м

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

разло́мваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да разламаць.

2. безас. Пра моцны боль у якой‑н. частцы цела. Круціла ў галаве, разломвала ад болю ўсю спіну. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассадзі́ць, -саджу́, -са́дзіш, -са́дзіць; -са́джаны; зак.

1. каго (што). Усадзіць (многіх) на месца.

Р. гасцей.

2. каго (што). Пасадзіць паасобку адзін ад аднаго.

Р. непаслухмяных вучняў.

3. што. Перасадзіць расліны радзей, у іншае месца.

Р. агуркі.

Р. агрэст.

4. што. Моцным ударам разбіць, параніць, разламаць (разм.).

Р. галаву.

Р. акно.

|| незак. расса́джваць, -аю, -аеш, -ае (да 1—3 знач.).

|| наз. расса́дка, -і, ДМ -дцы, ж. і расса́джванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узлама́ць, ‑ламлю, ‑ломіш, ‑ломіць; заг. узламі; зак., што.

1. Ломячы, разбіць, адкрыць што‑н. замкнутае, запёртае. Узламаць дзверы. □ Ігнась сякерай узламаў замок, і жудасць ахапіла яго. Чарнышэвіч. // Праламаць, разламаць. У вагоне нумар дзесяць палонныя ўзламалі сцяну і выскачылі на хаду. Лупсякоў.

2. Зрабіць прарыў у чым‑н., парушыць што‑н. Узламаць абарону праціўніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)