rylec

м. разец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

burin

[ˈbjʊrɪn]

n.

разе́ц гравёра

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

стэ́ка, ‑і, ДМ стэцы, ж.

Драўляны разец, які выкарыстоўваецца скульптарам пры лепцы.

[Іт. stecca.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

су́парт, ‑а, М ‑рце, м.

Рухомы вузел металарэзных і дрэваапрацоўчых станкоў, які ўтрымлівае разец.

[Фр. support.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скарпе́ль

(іт. scarpello)

каменячосны разец скульптара.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

incisor

[ɪnˈsaɪzər]

n.

разе́ц -ца́ (зуб) m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

паглы́біць, -блю, -біш, -біць; -блены; зак., што.

1. Зрабіць больш глыбокім (у 1 і 4 знач.).

П. сажалку.

П. свае веды (перан.).

2. Змясціць глыбей, урэзаць што-н.

П. разец у метал.

|| незак. паглыбля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. паглыбле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цвердаспла́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да цвёрдых сплаваў, вырабаў з іх. Цвердасплаўная прамысловасць. Цвердасплаўны разец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шты́хель, ‑я, м.

Ручны разец, які выкарыстоўваецца для гравіроўкі і абточвання дробных дэталей у гадзіннікавай справе, дакладнай механіцы.

[Ням. Stichel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рэ́зчык ’той, хто рэжа; разьбяр’ (ТСБМ), ’хто пілуе дровы’ (ТС), рэ́шчык ’разец’ (вільн., Сл. ПЗБ, Шатал.). Ад рэзаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)