1) раздзе́лены папала́м, які́ склада́ецца з дзвюх ча́стак
2) матэм. двухчле́нны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
фурка́цыя
(ад п.-лац. furcatus = раздзелены)
пабудова вучэбнага плана старшых класаў сярэдняй школы з ухілам да пэўных навучальных дысцыплін у шэрагу краін; адрозніваюць біфуркацыю (пры вылучэнні двух напрамкаў) і поліфуркацыю (пры большай колькасці напрамкаў).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
раздво́ены, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад раздвоіць.
2.узнач.прым. Такі, які раздвоіўся; раздзелены надвае, на дзве часткі. [Заяц] неяк смешна кратаў раздвоенай губой, насцярожана стрыгучы вушамі.Шахавец.[Валодзя] спыніўся, каб крыху перадыхнуць, і раптам заўважыў на зямлі шырокі раздвоены след нейкай жывёлы.Ваданосаў.
3.перан.; узнач.прым. Які страціў цэльнасць, унутранае адзінства. Аб Аляксандру Іванавічу пайшла тая раздвоеная слава, калі адны цікавіліся больш яго храбрым мінулым, а другія — яго цяперашнімі паводзінамі.Пестрак.Так з раздвоеным пачуццём і пайшлі ад Іванова. Верыць ці не верыць?Новікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)