разбе́г разбе́г, -гу м., разго́н, -ну м.;

прыжо́к с разбе́га скачо́к з разбе́гу (разго́ну).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ánlauf

m -(e)s, -läufe разбе́г, разго́н

éinen ~ néhmen* — разганя́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

імпэ́т

(польск. impet, ад лац. impetus = парыў, разбег, напор)

1) разгон, парывістасць, імклівасць (і. руху);

2) перан. запал, напорыстасць (напр. юнацкі і.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

momentum

[moʊˈmentəm]

n., pl. -tum or -ta

1) ру́хаючая сі́ла, інэ́рцыя f

2) разма́х, разго́н, імпэ́т -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

раска́т м.

1. (действие по глаг. раската́ть) раска́чванне, -ння ср.;

2. (действие по глаг. раскати́ть) раско́чванне, -ння ср.;

3. (грома, пушек) гру́кат, -ту м., гул, род. гу́лу м.;

4. (разбег) разбе́г, -гу м., разго́н, -ну м.;

са́ни набра́ли большо́й раска́т са́ні набра́лі вялі́кі разго́н.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

impetus

[ˈɪmpətəs]

n., pl. -tuses

1) імпэ́т, разго́н -у m.; пары́вістасьць f.

2) ру́хаючая сі́ла; пабуджэ́ньне n. штуршо́к -ка́ m., сты́мул -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

blast​1 [blɑ:st] n.

1. вы́бух; узрыва́нне;

a bomb blast вы́бух бо́мбы

2. струме́нь паве́тра; мо́цны пары́ў/паве́ў (ветру);

the wind’s icy blasts маро́зныя пары́вы ве́тру

3. кры́тыка, разго́н

♦

at full blast у по́ўным разга́ры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кру́жна,

1. Прысл. да кружны. Не сунімаючы разбегу, Дзе кружна, дзе і напрасткі, Навобмацак бяруць з-пад снегу Разгон вясновы ручайкі. Гаўрусёў.

2. безас. у знач. вык. Далёка, далей, чым па прамой. Краузе надумаў не хадзіць па вуліцы ў камендатуру, бо гэта было крыху кружна, а загадаў прарэзаць дзверы ў агарожы і праз двор выходзіў у каменданцкі будынак. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разлёт

1. (действие) разлёт, -ту м.;

2. (приобретённая сила) разлёт, -ту м., разго́н, -ну м.;

уда́риться с разлёту уда́рыцца з разлёту (разго́ну).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

імпэ́т

(польск. impet, ад лац. impetus = парыў, разбег, напор)

1) разгон, парывістасць, імклівасць (напр. і. руху);

2) перан. запал, напорыстасць (напр. і. да працы, юнацкі і.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)