spoil

[spɔɪl]

1.

v.t.

1) шко́дзіць, псава́ць

2) распушча́ць; разбэ́шчваць, расьпе́шчваць (дзяце́й)

3) кра́сьці; рабава́ць

2.

v.i.

псава́цца

The fruit spoiled — Садавіна́ сапсава́лася

•

- spoils

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Патво́р, потву́р ’паблажлівасць’, ’пяшчота’ (в.-дзв., Рам. 8; рэч., Маш.), патво́ра ’паблажка, патуранне, песты, свавольства, ду́дыкі’ (Гарэц., Юрч., Нас.), ’свавольнік’ (Юрч.), ’упарты’ (Нас.), патво́рства ’упартасць’, ’паблажка’, патвара́ць ’патураць’ (Шат.), патво́рыць ’разбэшчваць, псаваць’ (Нас., Гарэц.), ’упарціцца пры выхаванні’ (Нас.), патворыцца ’псавацца ад паблажак’ (Гарэц.). Укр. потві́р, потвора ’страшыдла, бэба’, рус. потво́ры ’чары’, потвори́ть ’зачараваць, змяніць’, ст.-рус. потворити ’палепшыць, стварыць нанава’, ’зачараваць’, потворъ ’вядзьмарства’; польск. potwór, potwora, чэш. potvora ’пачвара’. Да па‑ (< прасл. po‑) і твары́ць (< прасл. tvoriti ’рабіць незвычайнае’). Аналагічна літ. padaraĩ ’чары’ < darýti ’рабіць’ (Праабражэнскі, 2, 116; Фасмер, 3, 344). Гл. таксама пачвара.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rozpuszczać

незак.

1. распускаць;

rozpuszczać włosy — распускаць валасы;

2. разбаўляць; раствараць;

3. песціць; разбэшчваць; распускаць;

rozpuszczać dzieci — распускаць дзяцей

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

corrupt

[kəˈrʌpt]

1.

adj.

1) сапсу́ты, скарумпава́ны, прада́жны, несумле́нны (чалаве́к)

2) сапсу́ты папра́ўкамі, зьме́намі

3) гнілы́, сапсу́ты

2.

v.

1) псава́ць, разбэ́шчваць

2) падкупля́ць

3) перакру́чваць

4) гніць, псава́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

defile

I [dɪˈfaɪl]

v.

1) пэ́цкаць, забру́джваць, зага́джваць

2) разбэ́шчваць, псава́ць мара́льна

3) апага́ньваць, прафанава́ць (сьвяты́ню)

4) ганьбава́ць, зьнеслаўля́ць (рэпута́цыю)

II [dɪˈfaɪl]

1.

n.

вузкі́ прахо́д (у го́рах), цясьні́на f.

2.

v.

ісьці́ гуськом, адзі́н за адны́м; маршырава́ць шарэ́нгай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

debauch

[dɪˈbɔtʃ]

1.

v.t.

1) псава́ць, дрэ́нна ўплыва́ць; зво́дзіць

Bad companions have debauched the boy — Блага́я кампа́нія зьвяла́ хлапца́

2) псава́ць мара́льна, разбэ́шчваць; спакуша́ць

3) займа́цца распу́стай або́ абжэ́рствам, п’я́нствам

2.

n.

1) распу́ста f., абжэ́рства, п’я́нства n.

2) п’я́нка f.

3) о́ргія f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)