debauch

[dɪˈbɔtʃ]

1.

v.t.

1) псава́ць, дрэ́нна ўплыва́ць; зво́дзіць

Bad companions have debauched the boy — Блага́я кампа́нія зьвяла́ хлапца́

2) псава́ць мара́льна, разбэ́шчваць; спакуша́ць

3) займа́цца распу́стай або́ абжэ́рствам, п’я́нствам

2.

n.

1) распу́ста f., абжэ́рства, п’я́нства n.

2) п’я́нка f.

3) о́ргія f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)