БЕЛАРУ́СКАЕ ВЫТВО́РЧАЕ АБ’ЯДНА́ННЕ МУЗЫ́ЧНЫХ ІНСТРУМЕ́НТАЎ,

«Белмузпрам». Створана ў 1976 як Барысаўскае на базе Барысаўскай фабрыкі піяніна і Бобрскага з-да муздэталяў. З 1977 сучасная назва. У 1977—84 у яго ўваходзіла Маладзечанская фабрыка музычных інструментаў. Асн. прадукцыя (1995); піяніна, цымбалы, гітары, дзіцячыя цацкі і тавары шырокага ўжытку.

т. 2, с. 394

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Klavier

[-'vi:r]

n -s, -e піяні́на, фартэпіцна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Klavierstimmer

[-'vi:r]

m -s, - настро́йшчык (фартэпіяна, піяніна)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

піяно́ла

(англ. pianola)

1) пнеўма-механічны інструмент для ігры на піяніна без піяніста;

2) раяль, піяніна з такім інструментам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фартэпія́на, нескл., н.

Клавішны струнны музычны інструмент (раяль і піяніна). Піяніст жмурыўся. Нібы жывая істота, уздыхала фартэпіяна. Мікуліч.

[Іт. fortepiano.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

upright piano

піяні́на n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

піяні́ст

(іт. pianista)

музыкант, які іграе на піяніна, раялі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

напалірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што і чаго.

1. Пакрыць палітурай. Напаліраваць піяніна.

2. Паліруючы, зрабіць у нейкай колькасці. Напаліраваць цацак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замо́жнасць, ‑і, ж.

Добрая матэрыяльная забяспечанасць; дастатак, багацце. Кінулася ў вочы.. заможнасць: у хаце новыя шпалеры, гардзіны на вокнах, дарожкі на падлозе, піяніна. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

keyboard

[ˈki:bɔrd]

n.

клявіяту́ра f. (піяні́на, друкава́льнай машы́нкі, кампу́тара)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)