◎ Пе́ўне, пеўня ’напэўна, мабыць’ (Ян.; ТС; люб., Жыв. сл., ЖПС). Гл. таксама пэўна, пэўны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

assuredly

[əˈʃʊrɪdli]

adv.

1) напэ́ўна; вядо́ма; безумо́ўна

2) пэ́ўна, адва́жна, я́сна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прапла́кацца, ‑плачуся, ‑плачашся, ‑плачацца; зак.

Разм. Скончыць плакаць, выплакацца, паплакаўшы многа; наплакацца. Пэўна, старая праплакалася, занудзела, зняверылася... Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

niezawodnie

1. надзейна; безадмоўна;

2. безумоўна; пэўна; беспамылкова

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

safely

[ˈseɪfli]

adv.

1) to return home safely — вярну́цца дамо́ў цэ́лым і здаро́вым

2) бяз ры́зыкі, без памы́лкі; пэ́ўна, з пэ́ўнасьцю

I can safely say — Магу́ пэ́ўна сказа́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

папра́ўны, ‑ая, ‑ае.

Такі, што можна паправіць. [Страйболаў:] — Падлікі, пэўна, не верныя, труба не вытрымала... звычайная памылка, і лёгка папраўная. Шынклер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

of course

1) ве́дама, пэ́ўна

2) натура́льна, як і трэ́ба было́ чака́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

даўгатва́ры, ‑ая, ‑ае.

З доўгім, прадаўгаватым тварам. Крывец, даўгатвары, з як бы ўціснутымі шчокамі, пыхнуўшы папяросаю.., паспачуваў: — Пэўна, адстаў [Грэчка] дзе-небудзь і заблудзіўся. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Апіса́ць ’ссячы шкуру пісягамі’ (Жд.). Пэўна, не проста пераноснае ўжыванне дзеяслова, але кантамінацыя з *апісяжыць, *апісажыць < пісяжыць < пісяг/пісаг (Янк. I); пісяг доўгі крывавы след’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ви́димо

1. нареч. прыме́тна, разг. прыкме́тна, я́ўна, ба́чна;

2. вводн. сл. віда́ць, ма́быць, му́сіць, пэ́ўна, напэ́ўна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)