напінды́рыць

‘пышна апрануць каго-небудзь; выставіць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. напінды́ру напінды́рым
2-я ас. напінды́рыш напінды́рыце
3-я ас. напінды́рыць напінды́раць
Прошлы час
м. напінды́рыў напінды́рылі
ж. напінды́рыла
н. напінды́рыла
Загадны лад
2-я ас. напінды́р напінды́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час напінды́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наря́дно нареч. (красиво) прыго́жа; (роскошно) бага́та; (шикарно) шыко́ўна; пы́шна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

okazale

пышна, велікапышна, надзвычайна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

начо́с, -у, м.

1. Доўгі ворс на тканінах і трыкатажных вырабах (спец.).

2. Валасы ў прычосцы, начасаныя на лоб, вушы, скроні, а таксама прычоска ў выглядзе пышна ўзбітых валасоў (разм.).

|| прым. начо́сны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расфуфы́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Разм. іран. Занадта пышна і без густу адзецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wystawnie

пышна; раскошна; вельмі добра

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

буя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак.

1. Бурна расці; пышна красаваць.

Ярына на полі буяла.

Жыццё буяе (перан.).

2. Расці ў націну (пра бульбу, памідоры і пад.), у салому (пра жыта, пшаніцу і інш.), разрастацца на шкоду плоданашэнню.

Памідоры буяюць.

|| наз. буя́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

великоле́пно нареч.

1. пы́шна; раско́шна;

2. (отлично) ве́льмі до́бра, цудо́ўна, надзвыча́йна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пінды́рыць, папіпдырыцца ’пышна апранацца; ганарліва выстаўляць сябе на паказ’ (Нас.). Да піндсі} (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сфантазі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што і без дап.

Выдумаць, прыдумаць. Балетмайстар сфантазіраваў «усход сонца» вельмі пышна і зграбна. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)