Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
авадзе́нь, ‑дня, м.
Двухкрылае насякомае, лічынкі якога паразітуюць у целе жывёл. А авадні, як рой пчаліны, Сляпіцай лезуць да скаціны.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
азакеры́т, ‑у, М ‑рыце, м.
Мінерал, які напамінае з выгляду пчаліны воск і ўжываецца для вырабу мазяў, крэмаў і пад.; горны воск.
[Ад грэч. ozō — пахну і kēros — воск.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рой (род. ро́ю) м., прям., перен. рой;
пчалі́ны р. — пчели́ный рой;
р. успамі́наў — рой воспомина́ний
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Праполіс ’пчаліны клей, вуза’ (ТСБМ), прапа́ліс, праполіс, про́пуліс ’тс’ (Сл. ПЗБ). З рус.пропо́лис, якое з грэч.πρόπολις < πρό‑ ’перад’ і πολις ’горад’ (СИС, 413). Назва узнікла, відаць, таму, што праполіс служыць для замазвання шчылін у вуллі і для іншых мэт і тым самым, як быццам, абараняе пчаліны ’горад”.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пірга́ ’пчаліны мёд’ (слаўг., Нар. сл.), пырга́, пэрга́ ’сабраны пчоламі пылок’ (Сл. Брэс.). Гл. пярга́.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
hive1[haɪv]n.
1. ву́лей;
hive honey со́тавы мёд
2.пчалі́ны рой;
a hive of city activity гарадскі́ ву́лей (перан.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
◎ Нау́знік ’малы пчаліны вулей, які ставяць у лесе на дрэве для прываблівання раёў’ (Кос.). Гл. навузнік.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гуд, ‑у, м.
Тое, што і гудзенне. Пчаліны гуд. □ Мы слухалі з табой прыход вясны ў полі, Спеў жаўрука нястомны, Машын сталёвых гуд.А. Астапенка.
•••
Гудам гудзецьгл. гудзець.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)