прыніжэ́нне ср.

1. приниже́ние, униже́ние;

2. приниже́ние, умале́ние;

1, 2 см. прыні́зіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыніжа́ць несов.

1. принижа́ть, унижа́ть;

2. (уменьшать) принижа́ть, умаля́ть;

1, 2 см. прыні́зіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інтуітыві́зм, ‑у, м.

Рэакцыйны суб’ектыўна-ідэалістычны напрамак у буржуазнай філасофіі эпохі імперыялізму, які імкнецца прынізіць навуковае, лагічнае пазнанне, супроцьстаўляючы яму інтуіцыю (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

растапта́ць, -тапчу́, -то́пчаш, -то́пча; -тапчы́; -тапта́ны; зак.

1. каго-што. Наступіўшы, расціснуць; сапсаваць, знішчыць.

Р. грыб.

2. перан. Зняважыць чые-н. пачуцці, прынізіць годнасць.

Р. веру чалавека.

3. што. Пра абутак: доўга носячы, зрабіць залішне прасторным, разнасіць (разм.).

Р. чаравікі.

|| незак. расто́птваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. расто́птванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

знява́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., каго-што.

Зняславіць, прынізіць, абразіць. Нехта зняважыў .. [Косціка], аблаяў непрыстойным словам. Баранавых. — Мяне там зняважылі, мяне там асмяялі, з мяне рагаталі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прини́зиться

1. (стать ниже, меньше) прыні́зіцца; зні́зіцца; пані́зіцца;

2. разг. (унизить себя) уні́зіцца; прыні́зіць (сябе́).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыні́жаны

1. прич. прини́женный, уни́женный;

2. прич. прини́женный, умалённый;

1, 2 см. прыні́зіць;

3. прил. прини́женный, уни́женный, унижённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыніжэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыніжаць — прынізіць і стан паводле знач. дзеясл. прыніжацца — прынізіцца.

2. Тое, што прыніжае чалавека, яго годнасць. [Вера] просіць прыйсці на старое месца, а першай гадзіне дня, калі .. [Мікалай] не лічыць гэтага прыніжэннем для сябе. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mortify

[ˈmɔrtəfaɪ]

v., -fied, -fying

1) прыні́зіць, пакры́ўдзіць; засаро́міць; зьнява́жыць

2) зьмярцьвя́ць, утаймо́ўваць (це́ла, жада́ньні)

3) зьмярцьве́ць (пра кле́тку, ча́стку це́ла)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дыскрэдытава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., каго-што.

Падарваць (падрываць) давер’е да каго‑, чаго‑н., прынізіць (прыніжаць) чый‑н. аўтарытэт, значэнне. Дыскрэдытаваць ідэю. □ Панскія служкі абвінавачвалі літаратараў у антыпольскай крамоле, імкнуліся дыскрэдытаваць беларускую паэзію, адмаўляючы нават сам факт яе існавання. Хромчанка.

[Ад фр. discréditer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)