Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
áuspacken
vt
1) распако́ўваць, выма́ць
2) разм. выклада́ць (навіны); прызнава́цца (на допыце)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
unburden
[ʌnˈbɜ:rdən]
v.t.
1) аблягча́ць, палягча́ць (цяжа́р, но́шу)
2) прызнава́цца да не́чага, што гняце́
to unburden one’s mind — вы́казаць набале́лае
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
own2[əʊn]v.
1. вало́даць; улада́ць, мець;
Who owns this house? Хто гаспадар гэтага дома?
He behaves as if he owns the place. Ён паводзіць сябе так, нібыта ён тут гаспадар.
2.datedпрызнава́цца, прызнава́ць;
own a child прызнава́ць сваё бацько́ўства;
They owned (that) they were wrong. Яны прызналі, што па мы ліліся.
own up[ˌəʊnˈʌp]phr. v.прызнава́цца (у чым-н.);
She owned up to telling lies. Яна прызналася, што сказала няпраўду.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
wyznawać
незак.
1.komu coпрызнаваццакаму ў чым;
2.co верыць у што; вызнаваць што
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
спавяда́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Быць на споведзі, прызнаваць грахі. Не забыліся яшчэ малінаўцы, як спавядаўся Андрэй у папа Сулкоўскага.Чарнышэвіч.
2.перан. Шчыра прызнавацца ў чым‑н.; расказваць пра сябе, пра свае сакрэты. Не хацелася Зосі ва ўсім спавядацца свёкру.Крапіва.Адказваў я скупа, бо не вельмі хацелася спавядацца перад гэтым ніцым чалавекам.Сабаленка.На крутых паваротах жыцця людзі ахвотна раскрываюць сваю душу, нібы спавядаюцца перад табой.Асіпенка.
3.Зал.да спавядаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запира́ться
1.(на ключ) замыка́цца; (на крючок) зашчапля́цца, зашчэ́плівацца; (затворяться) зачыня́цца;
2.(отрицать провинность) упіра́цца, запіра́цца, не прызнава́цца;
die Wáhrheit zu ~ — па пра́ўдзе каза́ць [ка́жучы]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
няло́ўка,
1.Прысл.да нялоўкі.
2.безас.узнач.вык., каму. Пра пачуццё ніякаватасці, сораму, якое перажывае хто‑н. [Лабановіч:] — Я ніяк не думаў спаткаць вас там, і мне стала нялоўка.Колас.Шмат разоў я калісь на начлезе, Прызнавацца сягоння нялоўка, Нібы бачыў: лясун з дрэва лезе.Чарот.//зінф. Пра ўсведамленне нялоўкасці зрабіць што‑н. [Лазавы:] — А чаго чырванееце..? Нялоўка казаць нядобрае пра свайго калегу ды яшчэ начальства?Васілевіч.Рыгору трэба было збочыць, але Рымар вёў яго з сабою, і яму нялоўка было сказаць, што ім далей не па дарозе.Арабей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)