горад у Японіі, буйны прамысл.прыгарадг. Осака, на Пд в-ва Хонсю. 509 тыс.ж. (1995). Порт на Унутраным Японскім моры. Металургія, маш.-буд., хім., цэментавая, тэкст., шкляна-керамічная, авіяц.прам-сць.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
przedmieście
przedmieści|e
н. прадмесце; прыгарад;
na ~u — у прадмесці; у прыгарадзе
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
БЕНО́НІ
(Benoni),
горад у ПАР (правінцыя Трансвааль), прыгарад Іаганесбурга. Засн. ў 1904. 207 тыс.ж. (1985). Чыг. вузел. Цэнтр здабычы золата. Вытв-сцьэл.-тэхн. абсталявання. Чорная металургія, тэкст., металаапр.прам-сць. Цэлюлозна-папяровыя, тэкст., харч. Прадпрыемствы.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
паса́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.
1. У 10—18 стст. гандлёва-рамесніцкая частка горада, звычайна па-за гарадской сцяной, у Кіеўскай Русі, Вялікім Княстве Літоўскім, Расійскай дзяржаве.
У горадзе Полацку было шэсць пасадаў.
2.Прыгарад, прадмесце (уст.).
3. У вясельным абрадзе: месца (звычайна дзяжа, пакрытая кажухом), куды садзяць нявесту, часам і жаніха.
|| прым.паса́дскі, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).
Пасадскія людзі (рамеснікі і гандляры ў гарадах Старажытнай Русі).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
слабо́дкажуст Vórstadt f -, -städte (прыгарад), (gróßes) Dorf n -(e)s, Dörfer;
рабо́чая слабо́дкаÁrbeitersiedlung f -, -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
osiedle
н. пасёлак; раён;
osiedle robotnicze — рабочы пасёлак;
osiedle podmiejskie — прыгарад; прадмесце; фарштат
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ВУ́ЛВЕРГЕ́МПТАН
(Wolverhampton),
горад у цэнтр.ч. Вялікабрытаніі, паўн.-зах.прыгарад Бірмінгема. 247,5 тыс.ж. (1992). Буйнейшы горад і машынабуд. цэнтр «Чорнай краіны», якая ўваходзіць у канурбацыю Уэст-Мідлендс. Авіяц., прыладабуд., электратэхн., аўтамаб.прам-сць, вытв-сцьметал. вырабаў, чорная і каляровая металургія.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
слабада́, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
1.Гіст. Пасёлак або гарадскі квартал у Расіі, на Беларусі і Украіне ў 11–18 стст., жыхары якога не былі прыгопнымі або часова вызваляліся ад падаткаў і іншых павіннасцей.
2. Вялікае гандлёвае ці прамысловае сяло, пасёлак. // Адасобленая частка вялікага сяла. Вёска ў дзве слабады.
3.Уст. Пасёлак каля горада; прыгарад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ГЭ́РЫ
(Gary),
горад на Пн ЗША, у штаце Індыяна, паўд.-ўсх. прыгарадг. Чыкага. Каля 150 тыс.ж., з гарадамі Хаманд, Іст-Чыкага і прыгарадамі каля 700 тыс.ж. (1994). Порт на воз. Мічыган. Буйны цэнтр чорнай металургіі. Прам-сць: цяжкае машынабудаванне і металаапрацоўка (вытв-сць абсталявання для металургічнай прам-сці, металаканструкцый, труб, чыг. цыстэрнаў, карпусоў танкаў, падшыпнікаў, аўтадэталей, эл. абсталявання), хім., нафтаперапр., цэментавая.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
загаро́ддзе
1. Поле, месца за агародамі; глухое месца (Лід., Краснап.Бяльк., Слаўг.). Тое ж за́гараддзе, заагароднічанне (Слаўг.).
2. Прастора, тэрыторыя за горадам; прыгарад (Драг.). Тое ж загораднічча, загорадзічча (Слаўг.).
□ ур. Загароддзе (поле за агародамі) каля в. Бабры Лід., ур. Загароддзе — прыгарад Пінска (ЛіМ, 23/1 1968, 4); Загароддзе — назва паўночнай часткі Драгічынскага, Кобрынскага і Іванаўскага раёнаў Брэсцкай вобласці.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)