разна́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго-што.

Разм. Разахвоціць, прывучыць да чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрыву́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Прывучыць да чаго‑н. усіх, многіх. Папрывучваць дзяцей да акуратнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запа́свіць, ‑пасу, ‑пасвіш, ‑пасвіць; зак.

1. каго. Прывучыць кароў да пашы пасля зімы.

2. што. Зарабіць пасьбою.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przyuczyć

зак. прывучыць; навучыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przyzwyczaić

зак. прывучыць;

przyzwyczaić kogo do porządku — прывучыць каго да парадку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́муштраваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго.

Навучыць, прывучыць муштраю да строгай дысцыпліны. Вымуштраваць навабранцаў. Вымуштраваць падначаленых. // Вымучыць несправядлівымі патрабаваннямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прына́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., каго (што).

1. Прыцягваючы ўвагу кормам, прынадай, прымусіць наблізіцца.

П. птушку.

2. Прывучыць да каго-, чаго-н. ласкай, увагай; выклікаць сімпатыю да сабе.

Прынадзіла дзяцейзусёй вуліцы.

|| незак. прына́джваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прына́джванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дысцыплінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак., каго-што.

Прывучыць (прывучаць) да парадку, дысцыпліны ​1. [Камандзіры] сваім спакоем і цвёрдасцю падбадзёрвалі дысцыплінавалі ўсіх. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Павучо́к ’табурэтка з круглай дзіркай, каб прывучыць дзіця стаяць на нагах’ (Мат. Гом.). Суфіксальнае ўтварэнне ад павучыць < вучыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́манежыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., каго.

Разм. Строга выхаваць, прывучыць да парадку, дысцыпліны; вымуштраваць. Выманежыць дзяцей. □ Антон так ужо быў выманежыў сваіх хлопцаў. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)