an approximation to the truth — набліжэ́ньне да пра́ўды
2) прыблі́зная велічыня́(су́ма, лік)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
здага́длівы, ‑ая, ‑ае.
Які лёгка знаходзіць правільнае рашэнне; кемлівы. Заўсёды праніклівыя і здагадлівыя дзяўчаты абвясцілі, што Шапятовіч ажаніўся.Шамякін.Здагадлівы Ёсіп быў недалёка ад праўды. І ён, і Макар уеліся Анісу ў косці.Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
umiłowanie
н.кніжн. любоў, любасць; замілаванне;
umiłowanie prawdy — любоў да праўды
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
крупі́нкаж.
1. крупи́нка;
к. со́лі — крупи́нка со́ли;
2.перен. крупи́нка, крупи́ца;
ні ~кі пра́ўды — ни крупи́нки (крупи́цы) пра́вды
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вераго́днасць, ‑і, ж.
Уласцівасць верагоднага. У прозе з яе жорсткімі патрабаваннямі жыццёвай, бытавой верагоднасці «ўзвышаны» лірычны герой становіцца героем канкрэтным, індывідуальным.Навуменка.Фактычная верагоднасць і гістарычная канкрэтнасць абставін з’яўляюцца важнай умовай гістарычнай праўды, узмацняюць гістарычную аснову раманаў.Дзюбайла.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Körnchen
n -s, - зярня́тка, крупі́нка
ein ~ Sand — пясчы́нка
ein ~ Staub — пылі́нка
ein ~ Wáhrheit — крупі́нка [ка́ліва] пра́ўды
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
мана́, ‑ы, ж.
Наўмыснае скажэнне праўды, ісціны; няпраўда, хлусня. [Лёшка] так маніў, што праз дзень-два і сам ужо верыў у сваю ману.Пянкрат.[Чмаруцька] і сапраўды мог такое адкалоць, што і не дабярэшся, дзе пачынаецца мана, дзе канчаецца праўда.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
heráuswollen
*vi хаце́ць вы́йсці
er will mit der Wáhrheit nicht heráus — ён не хо́ча каза́ць пра́ўды
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
маню́ка, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑нюцы, Т ‑ай (‑аю), ж.
Разм. Той, хто маніць, хто не кажа праўды; хлус. І чаму ўжо так павялося, што паляўнічых і рыбакоў лічаць страшэннымі фантазёрамі, а часамі нават проста манюкамі?Ляўданскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хаду́льнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць хадульнага. Любая рэгламентацыя і схема робяць вобраз мёртвым, прыводзяць да скажэння жыццёвай праўды, да фальшывай рыторыкі, хадульнасці, дыдактычнай павучальнасці.Дзюбайла.Пры ўсёй хадульнасці і рытарычнасці некаторых вершаў, кніжка.. [А. Александровіча «Па беларускім бруку»] сведчыла, што ў беларускую паэзію прыйшоў арыгінальны і самабытны паэт.«Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)