Verbum

анлайнавы слоўнік

Wánderung

f -, -en

1) прагу́лка, вандро́ўка; прахо́дка, падаро́жжа (пяшком)

2) туры́сцкі пахо́д

3) мігра́цыя, перамяшчэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ствол, ствала́, мн. ствалы́, ствало́ў, м.

1. Асноўная частка дрэва ад каранёў да верхавіны, якая трымае на сабе галіны і лісты.

2. Частка агнястрэльнай зброі ў выглядзе трубы, праз якую праходзіць, атрымаўшы напрамак палёту, куля або снарад.

3. Частка шахты ад паверхні да дна.

Праходка ствала.

4. У тэхніцы, анатоміі: назва розных прадметаў або органаў, якія маюць форму прамой трубы.

С. пажарнага рукава.

С. соннай артэрыі.

|| прым. ствалавы́, -а́я, -о́е, ствало́вы, -ая, -ае (да 1, 3 і 4 знач.) і ство́льны, -ая, -ае (да 1, 2 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ramble

[ˈræmbəl]

v.i.

1) хадзі́ць; блука́ць; вандрава́ць

2) паўзьці, распаўза́цца; віцца (пра расьлі́ну)

3) мало́ць языко́м, балбата́ць

прахо́дка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

promenade

[,prɑ:məˈneɪd]

1) прахо́дка f., шпа́цыр -у m.

2) ме́сца для прахо́дак

3) студэ́нцкі баль

v.i.

ісьці́ на прахо́дку; пахаджа́ць, шпацырава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Áusflug

m -(e)s, -flüge

1) вы́лет, адлёт

2) экску́рсія, прагу́лка, прахо́дка; пахо́д

ein ~ ins Grüne — прагу́лка, прагуля́нка за го́рад [на прыро́ду]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

saunter

[ˈsɔntər]

v.i.

прахо́джвацца, шпацырава́ць

to saunter through the park — хадзі́ць, прахо́джвацца па па́рку

1) паво́льная, бестурбо́тная хада́

2) прахо́дка f., шпа́цыр -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

constitutional

[,kɑ:nstəˈtu:ʃənəl]

adj.

1) канстытуцы́йны

2) кары́сны для здаро́ўя

constitutional exercises — практыкава́ньні, кары́сныя для здаро́ўя

3) істо́тны, гало́ўны

практыкава́ньні, прахо́дка для здаро́ўя, мацыён -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

АПО́РНАЕ СВІДРАВА́ННЕ,

праходка глыбокіх свідравін з мэтай вывучэння геал. будовы пэўнай тэрыторыі і вызначэння напрамку пошукава-разведвальных работ. Выконваецца з адборам керну да глыб. ад некалькіх дзесяткаў метраў да некалькіх кіламетраў (у найб. спрыяльных структурных і стратыграфічных умовах). Адрозніваецца дэталёвым паслойным вывучэннем геал. разрэзу комплексам метадаў: геафіз., літолага-петраграфічных, геахім., гідрагеал., палеанталагічных, геахраналагічных і інш. Да апорнага свідравання таксама належыць свідраванне звышглыбокіх свідравін (да 10—15 км) для вывучэння будовы зямной кары і верхняй мантыі Зямлі. На Беларусі планамерна праводзіцца з 1960-х г. з мэтай вывучэння стрататыпаў геал. падраздзяленняў, тэктанічных структур і адкладаў, перспектыўных на карысныя выкапні (нафта, солі, жал. руды, алмазы і інш.).

т. 1, с. 432

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

hike

[haɪk]

v.i.

1) ісьці́ пехато́й у падаро́жжа

2) маршырава́ць

v.t.

1) падця́гваць (шкарпэ́ткі)

2) павыша́ць, павялі́чваць (пла́ту, пада́ткі)

1) даўга́я прахо́дка; пахо́д, марш -у m.

2) informal падвы́шка пла́ты, пада́ткаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

шчыт, -а́, М -ыце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Прадмет старажытнай ручной зброі ў выглядзе круглаватай прамавугольнай плоскасці (з дрэва, металу і пад.) для засцярогі ад удараў, стрэл.

Абараняцца шчытом.

Каваны ш.

2. Агароджа, прыстасаванне ў выглядзе металічных пліт, збітых дошак і пад.

Ш. артылерыйскай гарматы.

Супрацьснежныя шчыты.

3. Франтон двухскатнага даху.

4. Вялікая мішэнь для артылерыйскай стральбы на моры (спец.).

5. Дошка, на якой змяшчаюцца прадметы для паказу, агляду.

Шчыты з дыяграмамі.

Ш. для насценгазеты.

6. Дошка, на якой зманціраваны вымяральныя і кантрольныя электрапрыборы.

Ш. кіравання.

Размеркавальны ш.

7. Верхняя рухомая частка пласціны для рэгулявання ўзроўню вады (спец.).

8. У будаўніцтве зборных канструкцый: гатовая частка сцяны, перакрыцця, загароды і пад.

9. Устройства для праходкі тунэля (спец.).

Праходка шчытом.

10. Прыстасаванне, на якім умацавана карзіна для гульні ў баскетбол (спец.).

◊

Падняць на шчыт каго-н. — узвысіць, расхваліць (высок.).

Са шчытом або на шчыце (вяртацца, прыходзіць і пад.) — з перамогай, з поспехам або пераможаным.

|| памянш. шчыто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м. (да 2—6 знач.).

|| прым. шчытавы́, -а́я, -о́е (да 2—10 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)