уні́клівы, -ая, -ае.

1. Які пазбягае прама і адкрыта выказваць свае думкі, не прамы, пазбаўлены шчырасці.

У. адказ.

2. Які глыбока ўнікае ў сутнасць справы; праніклівы.

У. чалавек.

Уніклівая думка чалавека.

|| наз. уні́клівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

klar blíckend

a праніклі́вы, празо́рлівы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dúrchdringend

1) праніклі́вы

2) прані́злівы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

quick-sighted [ˌkwɪkˈsaɪtɪd] adj.

1. які́ мае до́бры зрок

2. прані́клівы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sagacious [səˈgeɪʃəs] adj. fml прані́клівы, дальнаба́чны, празо́рлівы; ке́млівы;

sagacious advice разу́мная пара́да

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

badawczy

badawcz|y

1. даследчы;

2. дапытлівы, праніклівы; бачлівы;

~e spojrzenie — праніклівы (дапытлівы) позірк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прані́кліва нареч.

1. проница́тельно, проникнове́нно, зо́рко;

2. проникнове́нно;

1, 2 см. прані́клівы 1, 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прані́клівасць ж.

1. проница́тельность, проникнове́нность, зо́ркость;

2. проникнове́нность;

1, 2 см. прані́клівы 1, 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́члівы, ‑ая, ‑ае.

Праніклівы, дапытлівы. — І пэўне з Завітанак сюды хтось завітвае, — жартаўліва ў тон гаспадару прамовіў Лабановіч і кінуў на яго бачлівы погляд. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

prying

[ˈpraɪɪŋ]

adj.

дапы́тлівы; прані́клівы, ціка́ўны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)