Zwíschenraum

m -(e)s, -räume

1) праме́жак; адле́гласць

2) праме́жак ча́су, інтэрва́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

разры́ў, -ры́ву, мн. -ры́вы, -ры́ваў, м.

1. гл. разарвацца, разарваць.

2. Месца, дзе што-н. разарвана; прамежак, які ўтварыўся паміж разарванымі часткамі чаго-н.

Знайсці р. провада.

3. Перапынак, прамежак у часе.

4. перан. Адсутнасць адпаведнасці, узгодненасці паміж чым-н.

Р. паміж тэорыяй і практыкай.

5. Поўнае спыненне якіх-н. адносін паміж кім-н.

Балюча перанесці р. з сябрам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

інтэрсты́цыя

(лац. interstitium = прамежак)

прамежак паміж ідыяморфнымі (гл. ідыямарфізм) састаўнымі часткамі магматычнай пароды.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

трохсотго́ддзе, -я, н.

1. Прамежак часу тэрмінам у трыста гадоў.

2. чаго. Гадавіна чаго-н., што адбылося трыста гадоў таму назад.

|| прым. трохсотгадо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

чатырохго́ддзе, -я, н.

1. Прамежак часу ў чатыры гады.

2. чаго. Гадавіна падзеі, якая адбылася чатыры гады таму назад.

Ч. завода.

|| прым. чатырохгадо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

чатырохсотго́ддзе, -я, н.

1. Прамежак часу ў 400 гадоў.

2. чаго. Гадавіна падзеі, якая адбылася 400 гадоў таму назад.

Ч. горада.

|| прым. чатырохсотгадо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Zéitspanne

f -, -n праме́жак ча́су

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

зазо́р, ‑у, м.

Спец. Прамежак, шчыліна паміж прылеглымі паверхнямі. Павялічыць зазор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Zwíschenzeit

f -, -en праме́жак ча́су

in der ~ — між тым, у гэ́ты час; у праме́жак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

захвара́льнасць, ‑і, ж.

Адносная колькасць захворванняў за пэўны прамежак часу. Знізіць захваральнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)