1. Зрабіць дзірку, пралом; прабіць. [Гіль:] — Масток разбураны. Бачыце, цяжкая машына ішла, праламала.Гамолка.Як мне хацелася схапіць.. [камень] і праламаць ім паганы той чэрап!..Ракітны.
2.Спец. Адхіліць, змяніць кірунак (радыёхваль, светлавых, гукавых і інш. хваль) пры пераходзе з аднаго асяроддзя ў другое.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
брэш
(фр. brèche)
1) пралом у сцяне, корпусе карабля, зроблены снарадам, мінай і інш.;
2) разрыў, парушэнне цэласнасці чаго-н.;
3) перан. страта (напр. б. у бюджэце).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
*Права́львацца, прова́львацца ’праломвацца, дзіравіцца’ (ТС), сюды ж палес.провалі́лосо неба (пра залеву, навальніцу), якое Талстыя (ПЭСб, 10) супастаўляюць у якасці палеска-паўднёваславянскай паралелі з серб.-харв.провалио се облак ’прайшоў лівень’, про̏вала облака ’лівень, залева’. Да праваліць ’прабіць, праламаць’, што да валіць ’біць, ламаць’, параўн. ням.Volkenhruch ’лівень’, літаральна ’пралом воблака, у воблаках’ (Гарачава, Этимология–1984, 45).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пра́га ’жэрдка, якая закрывае праход на адроджаную пашу’ (Сцяшк. Сл.), про́га ’жэрдка, якой закрываюць праход’, ’праход у агароджы’ (смарг., Сл. ПЗБ), сюды ж прагве́нь ’бервяно ці нізенькая сценка, якая аддзяляе ток у гумне’ (віл., Сл. ПЗБ). Паводле Лаўчутэ (Балтизмы, 50), з літ.pragà ’адтуліна, пралаз, пралом’. У бел. словах адбыўся семантычны пераход ’праход, пралаз’ — ’тое, чым іх закрываюць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
chasm
[ˈkæzəm]
n.
1) про́рва f.; расшчэ́піна, адту́ліна f.; прало́м -у m.
2) разыхо́джаньне ў пагля́дах, прага́л -у m.
3) перары́ў -ву m., прага́л -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
breach1[bri:tʃ]n.
1. (of) парушэ́нне (закона, пагаднення і да т.п.);
a breach of the law парушэ́нне зако́на;
a breach of contract/copyright парушэ́нне кантра́кта/а́ўтарскага пра́ва;
breach of the peace парушэ́нне грама́дскага пара́дку;
a breach of confidence злоўжыва́нне даве́рам
2. разры́ў адно́сін (паміж дзяржавамі або людзьмі);
a breach in Franco-German relations разры́ў адно́сін памі́ж Фра́нцыяй і Герма́ніяй;
a breach between friends сва́рка памі́ж сябра́мі
3.прало́м; адту́ліна; дзі́рка;
a breach in the wallпрало́м у сцяне́
4.(марскі́я) хва́лі, буруны́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Dúrchbruch
m -s, -e прало́м, прарыў
zum ~ bríngen* — дамагчы́ся ўкаране́ння чаго́-н, пракла́сці шлях чаму́-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
breach
[bri:tʃ]1.
n.
1) прало́м -у m.; дзі́рка f.; адту́ліна f.
the breach in the hedge — дзі́рка ў жывапло́це
2) парушэ́ньне, злама́ньне, занядба́ньне n.
a breach of law — парушэ́ньне зако́ну
a breach of duty — занядба́ньне абавя́зку
3) разры́ў -ву m. (сябро́ўскіх дачыне́ньняў, дру́жбы); сва́рка f.
4)
а) разьбіва́ньне хва́ляў
б) хва́лі pl.
2.
v.t.
прарыва́ць; рабі́ць прало́м
3.
v.i.
выны́рваць (з вады́ — пра кіта́)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
брешьж.
1.прало́м, -му м., адту́ліна, -ны ж.;
2.воен., перен. брэш, род. брэ́шы ж.;
брешь в бюдже́те брэш у бюджэ́це;
◊
проби́ть брешь(в чём) зрабі́ць (прабі́ць) брэш (у чым).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)