Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
адле́зці, ‑зу, ‑зеш, ‑зе; зак.
Разм. Перастаць чапляцца, адчапіцца. [Малодка:] — Ахты, рагатун пракляты! Адлезь, табе кажу, а то, брат, поўху зловіш.Гарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
blasted[ˈblɑ:stɪd]adj.
1. зруйнава́ны, зні́шчаны; пашко́джаны
2.infmlпракля́ты;
blasted nuisance жахлі́вая непрые́мнасць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
verwünscht
a
1) пракля́ты
2) уст. зачарава́ны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
accursed
[əˈkɜ:rst]
adj.
1) пракля́ты
2) асу́джаны, зганьбава́ны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
cursed
[kɜ:rst]
adj.
1) закля́ты, пракля́ты
2) агі́дны, ненаві́сны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
акая́нны, ‑ая, ‑ае.
1.Пракляты, адхілены царквою, грахаводны, паганы. // Бесчалавечны, жорсткі, ганебны. Акаянная душа. Акаянны чалавек.// Ужываецца як лаянкавае слова. Ірад акаянны.
2.узнач.наз.акая́нны, ‑ага, м. Жорсткі, ганебны чалавек.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Трыкля́ты ‘пракляты’ (Нас., Байк. і Некр.), ст.-бел.треклятый ‘тс’ (ГСБМ). З ц.-слав.трьклѧтъ, утворана з дапамогай прыстаўкі тры‑ < ц.-слав.трь‑, тре‑ са значэннем найвышэйшай ступені прыметнікаў, звязана з лічэбнікам тры (гл.), і ‑кляты < кля́сці ‘праклінаць’ (гл.); да семантыкі параўн. укр.дыял.трикля́тий ‘тройчы пракляты’ і рус.дыял.будь тро́е пракля́той (выраз абурэння). Гл. Фасмер, 4, 95, 97; ЕСУМ, 5, 637.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
галга́н, ‑а, м.
Уст.лаянк. Галадранец; нягоднік. Пан пачынае з высокага ганка: — Як ты асмеліўся, галган пракляты, каля палаца хадзіць панібратам?Дубоўка.— Хапай, хапай яго, галгана! — закрычаў пан на лёкая. — Гэта ж Рымша!Якімовіч.
[З польск.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ка́ін ’пракляты, які не раскаяўся, акаянны’ (Нас.). У даным выпадку не выключаны ўплыў дзеяслова каяць, каяцца або яго вытворных. Параўн. папярэдняе слова.