studious
1) які́ лю́біць вучы́цца, стара́нны
2) дба́йны, ру́плівы; ува́жлівы
3)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
studious
1) які́ лю́біць вучы́цца, стара́нны
2) дба́йны, ру́плівы; ува́жлівы
3)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
абмеркава́ны
1. (загадзя
з за́гадзя абмеркава́нымі наме́рамі mit Vórbedacht;
2. (абмазгаваны) bedácht, überlégt (абдуманы), erwógen (узважаны)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
studied
1) вы́вучаны, заву́чаны
2) стара́нна
3) наўмы́сны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
БАГАЛЮ́БАЎ Аляксандр Мікалаевіч
(29.5.1900,
удзельнік вызвалення Беларусі ў Вял. Айч. вайну.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
філігра́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да філіграні; выкананы ў выглядзе філіграні (у 1 знач.).
2.
3. Такі, на якім маецца філігрань (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бліжэ́йшы, ‑ая, ‑ае.
1.
2. Які надыходзіць раней за астатнія.
3. Першачарговы.
4. Самы пільны, непасрэдны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зада́ча, ‑ы,
1. Тое, што неабходна выканаць, вырашыць.
2. Пытанне (звычайна матэматычнае), якое рашаецца шляхам вылічэнняў з захаваннем пэўных умоў.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
think
1. ду́маць, разважа́ць, мы́сліць
2. лічы́ць, меркава́ць
3. (of) прыдумля́ць, прыду́мваць
♦
think aloud разважа́ць уго́лас;
think better (of) пераду́маць, змяні́ць наме́р;
think well/poorly of
think nothing of it! дарма́, нічо́га!;
think twice about (doing)
think out
a very well thought out plan ве́льмі до́бра
think through
think up
think up a story выду́мваць гісто́рыю
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
стро́гі, ‑ая, ‑ае.
1. Вельмі патрабавальны.
2. Вельмі сур’ёзны, суровы, які не дапускае паблажак.
3. Які не дапускае ніякіх адхіленняў ад нормы, правіл.
4. Які не дапускае адхіленняў ад правіл паводзін, ад агульнапрынятых маральных норм.
5. Правільны, які адпавядае патрабаванням пэўнай нормы, класічнага стылю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сістэ́ма, ‑ы,
1. Сукупнасць заканамерна звязаных паміж сабой элементаў (прадметаў, з’яў, поглядаў, ведаў і пад.), якія складаюць пэўнае цэласнае ўтварэнне, адзінства.
2. Парадак, абумоўлены правільным размяшчэннем і ўзаемнай сувяззю частак чаго‑н.
3. Форма арганізацыі, будова чаго‑н. (дзяржаўных, палітычных, гаспадарчых адзінак, устаноў і пад.).
4. Сукупнасць гаспадарчых адзінак, блізкіх па сваіх задачах і арганізацыйна аб’яднаных у адзінае цэлае.
5. Структура, якая складае адзінства ўзаемна звязаных частак.
6. У батаніцы і заалогіі — класіфікацыя, групаванне.
7. У геалогіі — сукупнасць пластоў горных парод, якая характарызуецца пэўнымі выкапнямі, фаунай і флорай.
•••
[Грэч. systēma — цэлае, складзенае з частак, злучэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)