прадаўжэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прадаўжаць — прадоўжыць і прадаўжацца — прадоўжыцца.

2. Тое, што наступае непасрэдна за чым‑н.; працяг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адтэрмінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.

Перанесці выкананне чаго‑н. на пазнейшы тэрмін. Адтэрмінаваць плацяжы. // Прадоўжыць тэрмін годнасці чаго‑н. Адтэрмінаваць пропуск.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адтэрмінава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак., што.

1. Перанесці выкананне чаго-н. на больш позні тэрмін.

А. плацяжы.

2. Прадоўжыць тэрмін годнасці чаго-н.

А. камандзіроўку.

|| незак. адтэрміно́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адтэрміно́ўка, -і, ДМ -но́ўцы, мн. -і, -но́вак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пратрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

1. што і без дап. Стойка перажыць што-н., вытрываць.

П. шмат пакут.

2. Прадоўжыць сваё дзеянне не спыняючыся.

Халады пратрывалі да красавіка.

3. Захавацца, праіснаваць які-н. час.

Пад напорам такой вады гэты насып тут доўга не пратрывае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Пралангава́ць ’прадоўжыць (прадаўжаць) тэрмін чаго-небудзь’, праланга́цыя ’прадаўжэнне дзеяння’ (ТСБМ). Праз польск. prolongować, дзе з лац. prolangare, якое з pro‑ і longus ’доўгі’ (Банькоўскі, 2, 782). Ст.-бел. проленгованый ’працягнены’ < ст.-польск. prolengowany < prolongować (Булыка, Запазыч., 266).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wherewithal [ˈweəwɪðɔ:l] n. the wherewithal неабхо́дныя сро́дкі; гро́шы;

I haven’t the wherewithal to continue my journey. У мяне няма грошай, каб прадоўжыць падарожжа.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

эліксі́р, ‑у, м.

1. Выцяжка з раслін ці моцны настой на спірце, у кіслаце і пад., які ўжываецца ў медыцыне, касметыцы. Зубны эліксір. Мятны эліксір.

2. Жарт. Незвычайны, цудадзейны напітак.

•••

Жыццёвы эліксір — чарадзейны напітак, які імкнуліся атрымаць алхімікі для таго, каб захаваць маладосць, прадоўжыць жыццё.

[Фр. élixir з араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

срок тэ́рмін, -ну м.; (время) час, род. ча́су м.;

продли́ть срок прадо́ўжыць (працягну́ць) тэ́рмін, адтэрмінава́ць;

◊

да́йте срок да́йце час;

подошёл срок надышо́ў час.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адтэрмінава́ць, адтэрміно́ўваць

1. (перанесці на другі тэрмін) áufschieben* vt, verschíeben* vt; vertágen vt (мерапрыемства і г. д.);

2. (прадоўжыць тэрмін годнасці) verlängern vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

visa​1 [ˈvi:zə] n. ві́за;

an entry/exit visa уязна́я/выязна́я ві́за;

review/extend a visa прадо́ўжыць ві́зу;

apply for a visa запрасі́ць ві́зу;

grant a visa вы́даць ві́зу;

put a visa on a passport паста́віць ві́зу ў па́шпарце

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)