lodziarka

ж. прадаўшчыца (прадавачка) марожанага

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мало́чніца​I ж. (прадаўшчыца) Mílchfrau f -, -en, Mílchhändlerin f -, -nen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

clerk [klɑ:k] n.

1. клерк, канто́рскі слу́жачы

2. чыно́ўнік, сакрата́р

3. AmE прадаве́ц; прадаўшчы́ца (у магазіне)

4. AmE дзяжу́рны адміністра́тар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прика́зчица уст.

1. (в лавке) прыка́зчыца, -цы ж.; прадаўшчы́ца, -цы ж.;

2. (в имении) акано́мка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прадава́чка ’прадаўшчыца’ (ігн., Сл. ПЗБ). Лічыцца калькай літ. pardavėja ’тс’, паралельнай да kasėja ’канапка’, siuvėja ’швачка’ і пад. (Baltistica, 26, 2, 167), параўн., аднак, у Скарыны продавач і балг. продава́чка, што сведчыць аб магчымасці самастойнага утварэння ад прадаваць, гл. прадаць (Цыхун, Зб. памяці Талстога, 1, 329).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sklepowy

sklepow|y

1. крамны, магазінны;

2. ~a ж. уст. разм. прадаўшчыца; прадавачка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

girl [gɜ:l] n.

1. дзяўчы́нка, дзяўчы́на

2. дачка́;

My little girl is ill. Мая дачка захварэла.

3. малада́я жанчы́на

4. (часта ў словазлучэннях) a shop girl прадаўшчы́ца;

an office girl слу́жачая канто́ры, супрацо́ўніца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

clerk

[klɜ:rk]

n.

1) канцыляры́ст -а m., канцыляры́стка f.; сакрата́р -а́ m.

2) чыно́ўнік, працаўні́к, адміністра́тар -а m.

bank clerk — ба́нкаўскі працаўні́к

3) прадаве́ц -ўца́, кра́мнік -а m., прадаўшчы́ца, кра́мніца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

узру́шаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад узрушыць.

2. у знач. прым. Вельмі моцна ўсхваляваны. Узрушаны дзядзька Марцін выйшаў на прыгумень, кісет дастаў і стаў папяросу вярцець. Колас. — Ну, паглядзіце, што гэта за чалавек? — звяртаецца ўзрушаная прадаўшчыца да пакупнікоў. Пянкрат. // Які знаходзіцца ў прыўзнятым стане; узбуджаны. Радасны і ўзрушаны дзед Талаш абедзвюма рукамі патрос Букрэеву руку. Колас. // Які выражае такі стан. Узрушаны твар. Узрушаны выгляд. Узрушаны голас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замо́к, ‑мка, м.

1. Прыстасаванне для запірання на ключ чаго‑н. (дзвярэй, чамаданаў і пад.). Дзвярны замок. Вісячы замок. Унутраны замок. // Засцежка на бранзалеце, ланцужку і пад. // Разм. Від засцежкі ў адзенні. Замок-маланка.

2. Спец. Дэталь у некаторых відах агнястрэльнай зброі, пры дапамозе якой робіцца выстрал. Замок гарматы. □ [Дубінін] з кулямётам пачаў адпаўзаць .., а калі выбіўся з сілы, кулямёт укінуў у варонку ад бомбы, а замок узяў з сабою. Гурскі.

3. Спосаб злучэння частак драўляных канструкцый. Рубіць вугал у замок.

4. У архітэктуры — цэнтральны камень аркі, скляпення.

•••

За сямю (дзесяццю) замкамі — старанна схаваны, надзейна ахоўваецца.

Пад замком (на замку) — замкнуты. Сельмаг цэлы дзень на замку, бо прадаўшчыца таксама пайшла за жняяркай. Брыль.

Сядзець пад замком гл. сядзець.

Трымаць пад замком гл. трымаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)